Woensdag 23 augustus 2023 om 20.00 uur

L'immensità

Emanuele Crialese | 99 minuten | 2023

In dit sterk autobiografische familiedrama blikt Italiaan Crialese (Nuovomondo, Terraferma) terug op zijn jeugd in het Rome van de jaren zeventig. Toen hij nog een meisje was dat dolgraag een jongen wilde zijn, met een moeder die gevangen zat in een rothuwelijk

Taal: Italiaans gesproken...Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: vanaf 12 jaar, geweld, grof taalgebruik, angst  

Acteurs: Penélope Cruz, Luana Giuliani, Vincenzo Amato, Aurora Quattrocchi

VPRO Cinema (★★★★) 'Wat een rol van Cruz als gekwelde, flamboyante moeder'

de Volkskrant (★★★) 'Coming-of-agedrama, waarin Cruz op momenten de show steelt'

Trouw (★★★★) 'Warme herinnering aan een transgender puberteit in Rome'

Woensdag 16 augustus 2023 om 20.00 uur

Presque

Bernard Campan, Alexandre Jollien | 92 minuten | 2021

Louis, een begrafenisondernemer en Igor die een lichamelijke beperking heeft, ontdekken tijdens een ongeplande roadtrip dat ze niet zo veel van elkaar verschillen als ze hadden gedacht

Taal: Frans gesproken...Nederlands ondertiteld

Genre: Komisch drama

Kijkwijzer: vanaf 12 jaar, grof taalgebruik en seks  

Acteurs: Bernard Campan, Tiphaine Daviot, Julie-Anne Roth, Alexandre Jollien, La Castou, Marie Benati, Marilyne Canto

Filmkrant 'Modern sprookje waarin het aangenaam toeven is'

de Volkskrant (★★) 'Jollien putte uit eigen levenservaring'

Trouw (★★★) 'Verwantschap voelt oprecht'

Parool 'Presque vindt het wiel niet opnieuw uit. Dat hoeft ook niet'

Woensdag 12 juli 2023 om 20.00 uur

The father

Florian Zeller | 97 minuten | 2020

Een fascinerend portret van een man die zijn grip op de realiteit aan het verliezen is. Zijn dochter Anne zoekt een verzorgster voor haar dementerende vader, die steeds weer alle hulp afwijst en voor wie niet meer duidelijk is wat echt is en wat zich in zijn hoofd afspeelt. We beleven het verhaal door zijn ogen en voelen zijn verwarring. 

Taal: Engels gesproken...Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: vanaf 9 jaar, angst, grof taalgebruik

Acteurs: Anthony Hopkins, Olivia Colman, Imogen Poots, Rufus Sewell

Pauline Kleijer in de Volkskrant: "Het Oscarwinnende scenario en de secure vormgeving alleen al maken The Father tot een fraaie en indringende film. Daar komt bij dat Zeller beschikt over een paar van de beste acteurs van het moment. Olivia Colman is sterk als altijd, in een subtiele rol die haar vooral vraagt te reageren. Ster is Hopkins, die zijn fenomenale rol terecht bekroond zag met een Oscar en waarschijnlijk nooit beter was dan in The Father. Zijn Anthony is zoveel meer dan een verwarde geest: steeds blijven, door de toenemende vertwijfeling heen, de vele facetten van zijn karakter zichtbaar. Een blik of een woord is genoeg om de complexe vader-dochterrelatie van geschiedenis te voorzien. Geen moment staan Hopkins en Zeller de kijker toe om Anthony van een veilig afstandje te beschouwen. Die nabijheid maakt The Father tot een aangrijpend en ook respectvol verslag van dementie. Anthony heeft er niets aan om betutteld te worden...ook al ziet hij de dingen soms verkeerd, het is zijn nachtmerrieachtige waarheid."

Woensdag 5 juli 2023 om 20.00 uur

Historias para no contar

Cesc Gay | 100 minuten | 2022

Soms maak je iets mee waarvan je zou willen dat je het kon vergeten. De 5 komische verhalen in Historias para no contar zijn een ode aan de momenten, waarop je zou willen dat je iets meer controle had gehad over je emoties en waarbij je tegen beter weten in toch met iets doorging wanneer je beter had kunnen stoppen.

Taal: Spaans gesproken...Nederlands ondertiteld

Genre: komisch drama

Kijkwijzer: vanaf 12 jaar, grof taalgebruik en roken/alcohol/drugs  

Acteurs: Maribel Verdú, Javier Cámara, Verónica Echegui, Nora Navas

Maricke Nieuwdorp in Filmkrant: "In hedendaags Barcelona komen in 5 losstaande korte verhalen mannen en vrouwen in vervelende, ongemakkelijke en pijnlijke situaties terecht – veelal door eigen toedoen. Het zijn komische zedenschetsen die ‘hilarisch’ bedoeld zijn, maar vederlicht uitpakken, neigend naar melig zelfs. De soms – maar net zo vaak helemaal niet – herkenbare situatieschetsen zijn zo ver uitvergroot, dat ze in de categorie moppentrommel terechtkomen. Als er iets persoonlijk is, dan is het wel gevoel voor humor. Cultureel bepaald ook, in zekere zin. Wie jankt van het lachen om onderkoelde, absurdistische Scandinavische humor of kurkdroge Britse humor, heeft vaak minder met de wat hysterisch aandoende Zuid-Europese grappen. Aan de acteurs en locaties ligt het niet: het Barcelona van Gay is modern, op stand en fijn om naar te kijken. Net als het production design, dat stijlvast blijft dwars door de verhalen heen. En het leeuwendeel van de aantrekkelijke cast, die hun werk naar behoren doen in deze moderne zedenschetsen met steeds een kleine twist. Een enkele keer is die verhaalwending werkelijk onverwacht, subtiel zelfs. Maar de cast heeft over het algemeen te maken met zaken die er duimendik bovenop liggen en bijna ieder verhaal scheert nadrukkelijk over de oppervlakte."

Dinsdag 27 juni 2023 om 20.00 uur

Revoir Paris

Alice Winocour | 104 minuten | 2022

Drie maanden na het overleven van een terroristische aanslag op een Parijse bistro herinnert Mia zich slechts flarden van de gebeurtenissen. Ze besluit haar stappen van die noodlottige avond na te lopen in de hoop dat wanneer ze zich meer herinnert, ze haar leven weer op kan pakken.

Taal: Frans, Engels...Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: vanaf 12 jaar, geweld, angst en grof taalgebruik

Acteurs: Virginie Efira, Benoît Magimel, Grégoire Colin, Nastya Golubeva Carax

Jordan Mintzer in The Hollywood Reporter: "In French the movie is called Revoir Paris, which translates to “Seeing Paris Again” and which here takes on multiple meanings: It describes the story of a woman, who, after surviving a terrorist attack, returns to the city and attempts to recall what happened to her; but it’s also about seeing a familiar place with fresh eyes, shifting perspectives in order to overcome trauma. Winocour punctuates her film with several grandiose shots of Parisian streets and cityscapes, as if to remind us, and her lead character, the 40-something translator Mia, how gorgeous the city can be when you step back and see it from afar. But mostly, she immerses us in the shattered and obscured viewpoint of a woman who managed to escape a brutal assault on a restaurant in the center of town that left behind dozens of victims. Paris Memories is a mystery movie, with Mia, like Guy Pearce’s character in Memento, following various leads and fractured memories to get to the truth. It’s also a story of emotional renewal, chronicling the phases of recovery that follow in the wake of a major catastrophe, with all the ups and downs that entails. These elements slowly build toward a gut-punch of a finale, which, without giving it away, involves Mia making an essential human connection that brings her, at least on an emotional level, back to life. The best parts of Paris Memories focus on the strange, burgeoning romance between Mia and Thomas. Theirs is more of an anti-romance about two people whose wounds bring them closer together. Winocour’s superb previous film, Proxima, dealt with a female astronaut caught between her desire to lift into orbit and the family ties grounding her on Earth. By design, the heroine of that movie was a much more active character than Mia, who’s been blindsided by an event that often leaves her speechless, staring into the void of her own foggy recollections. That can make for a drama that doesn’t really pop until the very end, but when it does, it provides a soulful look at learning how to live again when you’ve miraculously escaped dying. After all Mia goes through, the solution essentially boils down to one idea: You are not alone."

Dinsdag 27 juni 2023 om 15.00 uur

Revoir Paris

Alice Winocour | 104 minuten | 2022

Drie maanden na het overleven van een terroristische aanslag op een Parijse bistro herinnert Mia zich slechts flarden van de gebeurtenissen. Ze besluit haar stappen van die noodlottige avond na te lopen in de hoop dat wanneer ze zich meer herinnert, ze haar leven weer op kan pakken.

Taal: Frans, Engels...Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: vanaf 12 jaar, geweld, angst en grof taalgebruik

Acteurs: Virginie Efira, Benoît Magimel, Grégoire Colin, Nastya Golubeva Carax

Jordan Mintzer in The Hollywood Reporter: "In French the movie is called Revoir Paris, which translates to “Seeing Paris Again” and which here takes on multiple meanings: It describes the story of a woman, who, after surviving a terrorist attack, returns to the city and attempts to recall what happened to her; but it’s also about seeing a familiar place with fresh eyes, shifting perspectives in order to overcome trauma. Winocour punctuates her film with several grandiose shots of Parisian streets and cityscapes, as if to remind us, and her lead character, the 40-something translator Mia, how gorgeous the city can be when you step back and see it from afar. But mostly, she immerses us in the shattered and obscured viewpoint of a woman who managed to escape a brutal assault on a restaurant in the center of town that left behind dozens of victims. Paris Memories is a mystery movie, with Mia, like Guy Pearce’s character in Memento, following various leads and fractured memories to get to the truth. It’s also a story of emotional renewal, chronicling the phases of recovery that follow in the wake of a major catastrophe, with all the ups and downs that entails. These elements slowly build toward a gut-punch of a finale, which, without giving it away, involves Mia making an essential human connection that brings her, at least on an emotional level, back to life. The best parts of Paris Memories focus on the strange, burgeoning romance between Mia and Thomas. Theirs is more of an anti-romance about two people whose wounds bring them closer together. Winocour’s superb previous film, Proxima, dealt with a female astronaut caught between her desire to lift into orbit and the family ties grounding her on Earth. By design, the heroine of that movie was a much more active character than Mia, who’s been blindsided by an event that often leaves her speechless, staring into the void of her own foggy recollections. That can make for a drama that doesn’t really pop until the very end, but when it does, it provides a soulful look at learning how to live again when you’ve miraculously escaped dying. After all Mia goes through, the solution essentially boils down to one idea: You are not alone."

Zondag 25 juni 2023 om 15.00 uur

War pony

Gina Gammell, Riley Keough | 115 minuten | 2022

Bill is 23 jaar en vader van 2 kinderen bij 2 verschillende vrouwen. Hij fokt poedels en krijgt een baan bij een kalkoenhouder. Matho is 12, kan niet wachten om volwassen te worden en wil vooral gezien worden door zijn vader, die drugsdealer is. Hoewel Matho en Bill elkaar niet kennen, kruisen ze elkaars pad en blijken ze veel met elkaar gemeen te hebben. 

Taal: Engels...Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: vanaf 12 jaar, geweld, grof taalgebruik en roken/alcohol/drugs

Acteurs: Jojo Bapteise Whiting, LaDainian Crazy Thunder

Peter Bradshaw in The Guardian: "Riley Keough is an actor who establishes her film-making credentials with this terrific debut feature, co-directed with Gina Gammell. It is a movie set on and around the Pine Ridge Native American reservation in South Dakota. Matho is a young kid with an aggressive, abusive dad. He has a crush on a girl in his maths class at school and has a sweet and almost romantic reverence for a children’s book he’s found about magic spells. But his relationship with his dad leads to disaster and he winds up living with a relative who deals in meth, and Matho – already way older and more careworn than his years – starts selling this at school, against his auntie’s express wishes. Bill gets a job for a white turkey farmer and it turns out his main work is going to be driving the young Native American women with whom this man is having illicit sex back and forth from the reservation. As a Native American, his presence makes this arrangement more discreet; he is complicit in exploitation and Bill is not so stupid that he does not understand this. Bill’s own friendship with this man and his unhappy wife, who are supposedly schooling him in the finer things of life such as wine, is due to turn very sour. The movie shows us that what Matho and Bill have in common is a certain flair for entrepreneurship and bargaining over money. They both have scenes where they haggle over prices. These moments come because they are survivors and (of course) would-be thrivers, and they are natural risk-takers. And for all that their background is tough, they are instinctively gallant in their own way. When he hears the words of his new employer: “If there were no women in the world, money would have no meaning!” – you can see how Bill senses that there is something bizarrely crass in this supposed compliment, of which Bill would never be guilty. There is a lovely scene when Matho is telling his girlfriend about his tattoo and asks for a kiss; referring to the tattoo, the girl replies: “Does it hurt?” and he roguishly replies: “I’ll be gentle.” Bill and Matho have this in common: they yearn to give love and they have an untrained aptitude for it – but they are both let down. Yet there is in their lives something genuinely uplifting and heroic."

Dinsdag 20 juni 2023 om 20.00 uur

Caïro conspiracy

Tarik Saleh | 117 minuten | 2022

Adam wordt toegelaten op de prestigieuze Al-Azhar Universiteit in Caïro, baken van de soennitische islam. Als de grootimam plotseling overlijdt, blijken de moslimbroeders en de Nationale Veiligheidsdienst tegengestelde belangen te hebben. Adam wordt gerekruteerd om de keuze voor de nieuwe grootimam te beïnvloeden. 

Taal: Arabisch...Nederlands ondertiteld

Genre: thriller, drama

Kijkwijzer: 16 jaar en ouder, geweld

Acteurs: Tawfeek Barhom, Fares Fares, Mohammad Bakri

Michael O'Sullivan in The Washington Post: "It is an engrossing tale, full of betrayal and chicanery, and it casts the Egyptian political-military complex and the religious hierarchy as riddled with corruption. And yet when asked, in an interview contained in the film’s press material, whether the film was a critique of Islam or the political regime in Egypt, Salah said simply, “No, it’s a made-up story.” Yes, yes, just like most movies. Saleh’s answer smacks of disingenuousness because “Cairo Conspiracy” paints such a bleak picture of power. (The characters are all fictional, but one scene, set in a government office building, lingers briefly but notably on a portrait of President Abdel Fatah El-Sisi.) Though shot mostly in Turkey, it feels very much situated in a real place, in the real world. Throughout the film, which places the protagonist in ever-increasing danger, Adam (a naive freshman from the sticks who gets recruited as a mole) is referred to as Ibrahim’s (an officer from the state security agency) “angel,” yet the film seems otherwise stocked with devils in almost every corner. At one point, Adam’s only friend asks, after he has been double-crossed by Adam, “What have you gotten into?” It is an excellent question, in a narrative that — whether offering a critique of the real world or not — finds much to interrogate and, yes, critique about human nature. In the end, precious little of it holds out hope for our species."

Dinsdag 20 juni 2023 om 15.00 uur

Caïro conspiracy

Tarik Saleh | 117 minuten | 2022

Adam wordt toegelaten op de prestigieuze Al-Azhar Universiteit in Caïro, baken van de soennitische islam. Als de grootimam plotseling overlijdt, blijken de moslimbroeders en de Nationale Veiligheidsdienst tegengestelde belangen te hebben. Adam wordt gerekruteerd om de keuze voor de nieuwe grootimam te beïnvloeden. 

Taal: Arabisch...Nederlands ondertiteld

Genre: thriller, drama

Kijkwijzer: 16 jaar en ouder, geweld

Acteurs: Tawfeek Barhom, Fares Fares, Mohammad Bakri

Michael O'Sullivan in The Washington Post: "It is an engrossing tale, full of betrayal and chicanery, and it casts the Egyptian political-military complex and the religious hierarchy as riddled with corruption. And yet when asked, in an interview contained in the film’s press material, whether the film was a critique of Islam or the political regime in Egypt, Salah said simply, “No, it’s a made-up story.” Yes, yes, just like most movies. Saleh’s answer smacks of disingenuousness because “Cairo Conspiracy” paints such a bleak picture of power. (The characters are all fictional, but one scene, set in a government office building, lingers briefly but notably on a portrait of President Abdel Fatah El-Sisi.) Though shot mostly in Turkey, it feels very much situated in a real place, in the real world. Throughout the film, which places the protagonist in ever-increasing danger, Adam (a naive freshman from the sticks who gets recruited as a mole) is referred to as Ibrahim’s (an officer from the state security agency) “angel,” yet the film seems otherwise stocked with devils in almost every corner. At one point, Adam’s only friend asks, after he has been double-crossed by Adam, “What have you gotten into?” It is an excellent question, in a narrative that — whether offering a critique of the real world or not — finds much to interrogate and, yes, critique about human nature. In the end, precious little of it holds out hope for our species."

Dinsdag 13 juni 2023 om 20.00 uur

Aftersun

Charlotte Wells | 102 minuten | 2022

De jonge tiener Sophie en haar dertigjarige vader Calum gaan op vakantie naar een Turkse badplaats. Twintig jaar later vormen Sophies tedere herinneringen aan deze vakantie een krachtig en hartverscheurend portret van hun relatie, waarbij ze probeert de donkere kant van haar liefdevolle vader te begrijpen.

Taal: Engels...Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: alle leeftijden

Acteurs: Paul Mescal, Frankie Corio

Sasja Koetsier in Filmkrant: "In Aftersun houdt de Schotse filmmaker Charlotte Wells het fragiele wezen van de herinnering op bewonderenswaardige wijze intact. In de vroege ochtend van Sophie’s 31ste verjaardag bekijkt ze een oude video van een zomervakantie met haar vader Calum in een Turks vakantieoord. De beelden brengen haar terug naar een gekoesterd moment uit haar jeugd, waarop ze een sterke connectie met hem voelde. Tegelijkertijd geven haar leeftijd (dezelfde die Calum toen had) en haar omstandigheden (ze is net moeder geworden) haar een ander perspectief op dat moment in de tijd, en wat zíjn ervaring ervan zou kunnen zijn geweest. Er is de suggestie dat Calum niet meer leeft. Voor dat botsen van een gelukkige herinnering en een tragisch verlies creëert Wells in enkele abstracte scènes een mentale ruimte die vorm krijgt in een rave, waar de volwassen Sophie de Calum uit haar jeugd op de dansvloer spot en confronteert. Een stroboscoop knipt het beeld op in losse ogenblikken, een zien-en-niet-zien dat de ongrijpbaarheid oproept die aan emotionele herinneringen kleeft. Ook de vakantievideo is een onvolledige collage van meestal triviale momenten, bijna willekeurig uit de tijd gelicht om op video te worden vastgelegd. Wel het zwembad, niet het strand. Wel de vraag, niet het antwoord. Want wat wás het antwoord dat Calum niet on record wilde geven? Sophie, zelf net elf, vraagt hem een paar dagen voor hij eenendertig zal worden wat hij deed op zijn elfde verjaardag. Hij vraagt haar de opname te stoppen. Maar de vluchtige momenten waarop Wells de lens op hem richt als Sophie er niet bij is, tonen hoe veel moeite het hem kost om emotioneel het hoofd boven water te houden. In een onbewaakt ogenblik bekent hij aan een duikinstructeur, die hem net heeft verteld dat hij op zijn veertigste voor het eerst vader gaat worden: “Veertig… ik kan me niet voorstellen dat ik veertig word. Ik vind het al heel wat dat ik de dertig heb gehaald.” Het flapt er zomaar uit, maar waarom zegt hij dat? Wel de vraag, niet het antwoord. Of toch. Het eerdergenoemde videofragment komt later nog eens terug en dan loopt de film door in het vervolg van het gesprek tussen Calum en Sophie, dat niet werd opgenomen. Hij deelt met haar een jeugdherinnering die illustreert wat in beleidstermen vermoedelijk een kansarme jeugd heet. Niet dat Aftersun een film is waarover je in beleidstermen zou willen schrijven – een gedicht zou op zijn plaats zijn, kon ik het maar. Evenmin is het zo dat de film een mysterie presenteert dat opgelost kan worden door zulke brokjes informatie bij elkaar te puzzelen tot een compleet beeld of verhaal. Incompleetheid is juist precies waarover het gaat. De onmogelijkheid om een dierbare te vangen in een beeld én de drang om daar toch naar te blijven zoeken, steeds weer. Onopvallende aanwijzingen dat de film geen afgerond verhaal vertelt, zitten ook in de beeldkaders en camerahoeken. En dan is er nog de soundtrack, die je ongemerkt meevoert in het onmogelijke verlangen om terug in dat voorgoed voorbije moment te stappen. Niets komt tot een conclusie, maar alles klopt aan deze film."