Zie de beschrijving bij de vertoningsdatum dinsdag 29 juni 2010.
Wonderen? In het Franse bedevaartsoord Lourdes twijfelt men er nota bene zelf aan. Toch maakt dat de pelgrimstocht naar deze bestemming niet minder populair. De jonge Christine is vanaf de nek verlamd door MS en heeft het grootste gedeelte van haar leven in een rolstoel doorgebracht. Ze is niet gelovig en toch gaat ze in een stille hoop op een wonder mee met een georganiseerde bedevaart – ze 'wilde de deur wel weer eens uit' zoals ze zelf zegt. En waarachtig, een miraculeuze genezing vindt plaats, Maar of die blijvend zal zijn is nog maar de vraag. Voorlopig klampt Christine zich wanhopig vast aan haar nieuwe situatie.
De film is een subtiele studie over hoop, geloof en de grillen van het leven, met Sylvie Testud op haar best als eenzame, verlamde ongelovige.
Land: Oostenrijk, Frankrijk, Duitsland 2009
Speelduur: 98 minuten (geen pauze)
Regie en cast: Jessica Hausner, met Sylvie Testud, Léa Seydoux , Gilette Barbier, Gerhard Liebmann
Genre:
Prijzen: hoofdrolspeelster Jessica Hausner won zes filmprijzen
Pers-citaten:
'Lourdes is geen aanval op de katholieke kerk. Hausner onderzoekt met oprechte interesse de filosofische en sociale consequenties van wonderen.' (cinema.nl')
'Hausner betoont zich (...) een voorbeeldig evenwichtskunstenaar.' (trouw.nl)
Extra informatie: Gelooft filmmaakster Jessica Hausner zelf in wonderen? Wel, ze is ervan overtuigd dat er overklaarbare genezingen plaatsvinden. Niet alleen in een religieuze context, maar ook 'gewoon' in ziekenhuizen. Dat fascineert haar. Maar geloven in religieuze wonderen? Nee, dat doet ze toch niet.
Let op: Zaal 5!
Begin jaren zestig in saaie Londense voorstad. De benauwende jaren vijftig nog maar nauwelijks achter de rug, de seksuele revolutie moet nog beginnen en het Franse chanson wordt omarmd als symbool voor een spannender bestaan. De intelligente zestienjarige modelscholiere Jenny is uitgekeken op haar saaie tienerleven in een benauwende omgeving, met een toekomst die al voor haar uitgestippeld is. Voorbestemd voor Oxford, ontmoet ze de charmeur David, een flamboyante, spannende maar veel oudere man. Jenny stort zich in een amoureus avontuur met David, die haar meeneemt in het opwindende stadse nachtleven met concerten, kunst, rokerige cafés, en haar introduceert in zijn betoverende vriendenkring. Hiermee biedt hij haar opwindende lessen via de praktijk van het leven als welkome aanvulling op haar kleinburgerlijke opvoeding. Een subtiel drama over de weg naar volwassenheid.
Speelduur: 95 minuten (geen pauze)
Regie en cast: Lone Scherfig, met Carey Mulligan, Olivia Williams, Alfred Molina, Cara Seymour, Peter Sarsgaard en Emma Thompson
Genre: lichtvoetig drama
Prijzen: de film won 16 prijzen, waarvan er maar liefst 12 naar hoofdrolspeelster Carey Mulligan gingen
Extra informatie: het script van Nick Hornby, bekend van de verfilmde romans 'About a boy' en 'High Fidelity' is gebaseerd op de gelijknamige autobiografische roman van Lynn Barber
Website distributeur Nederland
Recensies: cinema.nl – cinema.nl Special – filmkrant.nl – Filmtotaal – NRC – Parool – Trouw – Volkskrant
Regisseur Lone Scherfig over haar aanpak bij het maken van de film (Engels)
‘Amour fou’. Wanneer de keurig getrouwde architect uit Parijs Mathieu in zijn geboortedorp zijn jeugdliefde Maya door puur toeval opnieuw ontmoet, is het op slag raak ... en mis. Wat volgt, is een opeenstapeling van stiekeme ontmoetingen, frustratie en twijfel. De overbekende mix van liefde, overspel en obsessie is, verfrissend, nu eens niet als melodrama, maar als thriller uitgewerkt.
Land: Frankrijk 2009
Speelduur: 102 minuten (er is een pauze)
Regie en cast: Cédric Kahn, met Valeria Bruni Tedeschi, Arly Jover en François Négret
Genre: drama
Anne (verlaten door haar vriend?) breekt radicaal met haar verleden en laat alles wat ze heeft achter zich. Haar huisraad zet ze bij de stoep en ze vertrekt naar Ierland om in zelfgekozen eenzaamheid een voettocht te maken. Bij een verlaten huis aan een meer ontmoet ze Martin, die ook al voor een terugetrokken leven gekozen heeft. Martin vraagt Anne bij hem te komen werken in ruil voor eten en onderdak. Ze stemt toe onder één voorwaarde: het is een puur zakelijke afspraak, dus 'nothing personal', dat wil zeggen geen persoonlijke vragen ...
Website distributeur Nederland
Recensies: cinema.nl – filmkrant.nl – Filmtotaal – NRC – Parool – Trouw – Volkskrant
Interviews met Regisseur Urszula Antoniak: Pauline Kleijer: 'Eenzaam willen zijn is een vorm van rebellie' – Rick de Gier: 'Zonder verleden'
Interview met regisseur Urzula Antoniak en actrice Lotte Verbeek (Lotje IJzermans en Floortje Smit, het interview is het derde onderwerp, dat begint na 34 minuten)
NFF Festival Journaal (met reacties van onder anderen Urszula Antoniak en Lotte Verbeek, het is het derde onderwerp, na 14 minuten)
De film bestaat uit een aantal segmenten, korte films gemaakt door diverse regisseurs, rond het ongrijpbare begrip liefde. Het is de tweede film in de serie 'Cities of Love', waarvan de eerste het internationale succesnummer 'Paris je t’aime' uit 2006 was. Andere steden die op de planning staan zijn Rio de Janeiro, Sjanghai, Jeruzalem en Mumbai (Bombay).
Ook nu weer heeft de Franse producent Emmanuel Benbihy een select gezelschap regisseurs uit verschillende landen bij elkaar gebracht, tien in dit geval, die elk een eigen vertelling hebben bijgedragen als ode aan de liefde in de stad die nooit slaapt. Een elfde regisseur zorgde voor de tussenshots over de smeltkroes New York.
Land: 2009 Frankrijk, Verenigde Staten
Speelduur: 103 minuten (er is een pauze)
Regisseurs: Fatih Akin, Yvan Attal, Allen Hughes, Shunji Iwai, Jiang Wen, Shekhar Kapur, Joshua Marston, Mira Nair, Natalie Portman, Brett Ratner, Randy Balsmeyer
Genre: drama, romantiek
Drama van de Oostenrijkse regisseur Michael Haneke over een streng protestants dorp in Noord-Duitsland in 1913, dus vlak voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog. Het is een meedogenloze patriarchale gemeenschap waarin de notabelen met straffe hand hun absolute heerschappij handhaven. In het dorp vinden allerlei onheilspellende gebeurtenissen plaats: de dokter raakt gewond doordat zijn paard struikelt over een doelbewust aangebrachte struikeldraad, het zoontje van de baron wordt mishandeld, een plattelandsarbeidster komt om het leven bij een ongeluk. Maar het gaat in de film vooral om de kinderen – de ondertitel luidt dan ook: 'Eine Deutsche Kindergeschichte'. Zij zijn het die alle onredelijkheid moeten wegslikken, die alle vernederingen en wreedheden moeten ondergaan. Na een ongehoorzaamheid krijgen ze bijvoorbeeld stokslagen en een wit lint om de mouw als teken van hun schande; hier verwijst de titel van de film naar (in het Nederlands 'Het witte lint'). Het is deze sfeer van machtswellust, bekrompenheid en sadisme, die de voedingsbodem biedt voor een ideologie die later kan ontaarden in ongeremde wreedheid – een verwijzing naar de kiem van het nazisme en, zo stelt regisseur Haneke met nadruk, andere vormen van terreur.
Land: Oostenrijk 2009
Speelduur: 144 minuten (er is een pauze)
Regie en cast: Michael Haneke, met Susanne Lothar, Ulrich Tukur, Burghart Klaussner, Ursina Lardi
Genre: drama, oorlog
Prijzen: Gouden Palm en FIPRESCI Award (Filmfestival Cannes 2009), Hollywood World Award (Hollywood Filmfestival 2009), Beste Film, Beste Regisseur, Beste Script (European Film Awards 2009), Beste Buitenlandse Film 2010 (Golden Globes) en 10 Lola's (prestieuze Duitse filmprijs)
Dit is een extra voorstelling op maandagavond
Let op: afwijkende aanvangstijd (18:45)
Drama van de Oostenrijkse regisseur Michael Haneke over een streng protestants dorp in Noord-Duitsland in 1913, dus vlak voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog. Het is een meedogenloze patriarchale gemeenschap waarin de notabelen met straffe hand hun absolute heerschappij handhaven. In het dorp vinden allerlei onheilspellende gebeurtenissen plaats: de dokter raakt gewond doordat zijn paard struikelt over een doelbewust aangebrachte struikeldraad, het zoontje van de baron wordt mishandeld, een plattelandsarbeidster komt om het leven bij een ongeluk. Maar het gaat in de film vooral om de kinderen – de ondertitel luidt dan ook: 'Eine Deutsche Kindergeschichte'. Zij zijn het die alle onredelijkheid moeten wegslikken, die alle vernederingen en wreedheden moeten ondergaan. Na een ongehoorzaamheid krijgen ze bijvoorbeeld stokslagen en een wit lint om de mouw als teken van hun schande; hier verwijst de titel van de film naar (in het Nederlands 'Het witte lint'). Het is deze sfeer van machtswellust, bekrompenheid en sadisme, die de voedingsbodem biedt voor een ideologie die later kan ontaarden in ongeremde wreedheid – een verwijzing naar de kiem van het nazisme en, zo stelt regisseur Haneke met nadruk, andere vormen van terreur.
Land: Oostenrijk 2009
Speelduur: 144 minuten (er is een pauze)
Regie en cast: Michael Haneke, met Susanne Lothar, Ulrich Tukur, Burghart Klaussner, Ursina Lardi
Genre: drama, oorlog
Prijzen: Gouden Palm en FIPRESCI Award (Filmfestival Cannes 2009), Hollywood World Award (Hollywood Filmfestival 2009), Beste Film, Beste Regisseur, Beste Script (European Film Awards 2009), Beste Buitenlandse Film 2010 (Golden Globes) en 10 Lola's (prestieuze Duitse filmprijs)
Het zwarte kansarme tienermeisje Claireece Jones, bijgenaamd 'Precious' (kostbaar) uit Harlem, New York, is voor de tweede keer zwanger gemaakt door haar vader. Door iedereen verstoten, uitgebuit en steeds maar weer geslagen en afgebekt door een bitch van een moeder moet zij haar weg in het leven zien te vinden. Oprah Winfrey was coproducent.
In 1937, toen de Jappanners de toenmalige hoofdstad van China Nanking (ook wel gespeld als Nanjing) met een bloedige aanval binnenvielen, was de Duitser John Rabe daar directeur van de Siemens-vestiging. Weliswaar overtuigd nazi, maar in Nanking als 'goede Duitser', zorgde hij er samen met enkele andere westerlingen voor dat er een veilige zone werd ingericht. Circa 250.000 burgers vonden er een veilig heenkomen. Rabe – ook wel 'de Schindler van China' genoemd – had zelf alleen al in zijn eigen tuin zo'n 600 mensen in tenten ondergebracht. Hij zorgde voor medicijnen en nam in het bijzonder de vrouwen en kinderen in bescherming. Na de oorlog werd John Rabe vergeten. Pas in 2003 kreeg hij de eer die hem toekwam. Dat was overigens postuum, want hij stierf in 1950. De film is gebaseerd op de werkelijke gebeurtenissen, zoals Rabe ze zelf heeft vastgelegd in zijn dagboek, dat pas in 1996 werd teruggevonden. Het is een meeslepend drama, waarin de krankzinnigehid van oorlog en individuele heldenmoed centraal staan.