In het kort: Twee vriendinnen op vakantie in Spanje raken beiden verliefd op dezelfde schilder. Ze kunnen niet vermoeden dat zijn ex, met wie hij een stormachtige relatie heeft elk moment kan opduiken. Woody Allens nieuwste film is een onweerstaanbare warmbloedige komedie over liefde en passie in zonnig Barcelona. Vicky en Cristina zijn ondanks hun tegengestelde karakters al jaren hartsvriendinnen. Bij Vicky, die verloofd is met een degelijke jongeman, overheerst de rede, terwijl Cristina zich laat leiden door haar gevoel en voortdurend op zoek is naar nieuwe ervaringen. Samen brengen ze de zomer in Barcelona door. Daar ontmoeten ze een Spaanse schilder en diens mooie, maar knettergekke ex-vrouw. Samen raken ze verwikkeld in een romantisch avontuur dat voor sommigen van hen een tragedie en voor anderen een wonder is.
Een prachtige prestatie van Penelope Cruz, die hiervoor de Oscar voor beste actrice in een bijrol ontving.
Land: Spanje / Verenigde Staten 2008 Speelduur: 96 minuten (geen pauze) Regie en cast: Woody Allen, met Scarlett Johansson, Rebecca Hall, Javier Bardem en Penelope Cruz Genre: drama, komedie Prijs: Penelope Cruz werd in 2008 bekroond met de Oscar voor beste actrice in een bijrol. Link: Trailer
Een warme, humane en ontroerende film met een kritische kijk op de immigratiepolitiek
In het kort: Een leraar op een middelbare school reist naar New York City om een conferentie bij te wonen en treft een jong immigrantenkoppel dat zijn appartement in gebruik genomen heeft. Hij komt in opstand tegen de bureaucratie. Weduwenaar Walter Vale is een uitgebluste middelbare-schoolleraar die zonder passie en interesse door de tweede helft van zijn saaie leven strompelt. Als hij voor een congres naar New York moet, wacht hem een onverwachte verrassing. In zijn appartement in New York – waar hij zelden komt – blijkt opeens het illegale immigrantenkoppel Tarek en Zianab te zijn ingetrokken. Walter biedt ze onderdak. De bedeesde professor bouwt een vriendschap op met de enthousiaste Tarek en raakt gefascineerd door de muzikale talenten van deze Syriër. Van een uitgebluste man evolueert hij tot iemand die zijn medemensen wil wakker schudden. Want hij maakte kennis met de onmenselijkheid van een bureaucratie die mensen als nummers behandelt.
Land: Verenigde Staten 2007 Speelduur: 103 minuten (geen pauze) Regie en cast: Thomas McCarthy, met Richard Jenkins, Hiam Abbass en Haaz Sleiman Genre: drama, komedie De pers over deze film:
'Met indrukwekkende elegantie en zonder opsmuk omzeilt 'The visitor' de valkuil van het afgezaagde en gekunstelde opgeheven vingertje.' (The New York Times')
Een krachtige remake van '12 Angry Men', prachtig en ontroerend Een weke televisiemanager, een trotse chirurg uit de Kaukasus, een racistische taxichauffeur, een corrupte begrafenisondernemer, een bedachtzame joodse professor ... dat zijn vijf van de twaalf juryleden die zich in een koude gymzaal buigen over het lot van een Tsjetsjeense jongen die zijn adoptievader, een Russische majoor, zou hebben doodgestoken. Deze jury van twaalf mannen moet unaniem beslissen of hij al dan niet schuldig is. Het bewijsmateriaal pleit tegen hem: hij had een motief, het moordwapen is van hem en een ooggetuige heeft hem als moordenaar aangewezen. Bovendien is hij een Tsjetsjeen. Een eenvoudige en duidelijke zaak dus, althans volgens elf van de twaalf juryleden. Zij willen de zaak zo snel mogelijk afhandelen en verklaren de jongen dan ook zonder enige discussie schuldig.
Eén jurylid is echter niet overtuigd: hij vindt dat er grond tot gerede twijfel bestaat en wil de zaak verder bespreken. Wat volgt is een discussie over schuld en verantwoordelijkheid. De film '12' volgt nauwgezet het proces van oordeelsvorming en haalt daarbij ontelbaar veel thema’s aan over de Russische identiteit.
Het is geen eenvoudige opgave om een fameuze klassieker als ‘12 Angry Men' opnieuw te verfilmen. In een qua opzet typisch Russische stijl is '12' een tamelijk nauwkeurige, maar toch geheel eigen versie geworden. Het resultaat is magnifiek en dus absoluut de moeite waard om te gaan zien. Maar liefst tweeënhalf uur duurt dit intrigerende rechtbankdrama en die tijd vliegt voorbij, een feest om naar te kijken. Regisseur Nikita Michalkov heeft het origineel uit 1957 van Sidney Lumet niet gekopieerd, maar er een op de Russische omstandigheden toegesneden geheel eigen invulling aan gegeven. Hij steekt het origineel naar de kroon en heeft het wellicht zelfs overtroffen. De Russische regisseur Nikita Michalkov keerde in 2007 na negen jaar als regisseur terug op het filmfestival van Venetië met '12'. Hij liep de Gouden Leeuw net mis, maar kreeg als troostprijs een Leeuw voor zijn hele oeuvre.
Land: Rusland 2007 Speelduur: 159 minuten (er is een pauze) Regie en cast: Nikita Michalkov, met Sergej Garmasj, Sergej Makovestski, Joeri Stojanov Genre: drama Extra informatie: de regisseur speelt zelf in de film de voorzitter van de juyry Bijzonder: maar liefst tweeënhalf uur duurt dit intrigerende rechtbankdrama en die tijd vliegt voorbij, een feest om naar te kijken! Links Officiële website Trailer
Combivoorstelling Stadstheater & Cine-Utopia (zie voor een uitleg van dit concept verderop in deze beschrijving) Zomerhitte vertelt het verhaal van Fotograaf Bob, die zijn vriendin verloren heeft bij een terroristische aanslag in Afghanistan. Ruim een jaar later maakt hij op Texel een fotoreportage. Op het strand ontmoet hij een beeldschone geschiedenisstudente. Vanaf het eerste moment is hij in de ban van deze mysterieuze, vrijgevochten vrouw. Ze is ontwapenend en ongrijpbaar tegelijkertijd.
De film is geregisseerd door Monique van de Ven. Ze verfilmde het boek Zomerhitte van Jan Wolkers, aan wie de film werd opgedragen. Monique levert hiermee een prima debuut af, waarin de invloeden van Wolkers duidelijk aanwezig zijn. We zien een mooi liefdesverhaal met hier en daar een spannend tintje. Prachtige beelden van Texel, seks en de natuur. Dit alles wordt ondersteund door mooie muziek.
Land: Nederland 2008 Speelduur: 96 minuten (geen pauze) Regie en cast: Monique van de Ven, met Sophie Hilbrand, Waldemar Torenstra en Jelka van Houten Genre: Romantiek, Thriller Extra informatie: Verfilming van het boekenweekgeschenk 2005, geschreven door Jan Wolkers. De film kreeg een speciale première op Texel, het eiland waar Jan Wolkers jarenlang woonde.
De musical 'Brandende liefde', gebaseerd op de gelijknamige roman, ook van Jan Wolkers, kunt u zien in het Stadstheater, zaterdag 23 mei om 20:15 uur. Zie voor meer informatie: Stadstheater Zoetermeer. 'Na het zien van de musical Turks Fruit waren Jan en ik erg enthousiast. Voor ons was het een originele herschepping van zijn inmiddels klassiek geworden roman. "Deze mensen moeten Brandende Liefde gaan doen", zei Jan die avond. Brandende Liefde, geschreven in 1981, is een humoristisch verhaal over schoonheid, jeugd en ouderdom, kunst, trouw zijn aan jezelf en de vurige passie van een jonge schilder voor een beeldschone, onbereikbare vrouw. Vol verwachting kijk ik uit naar de theaterversie van Brandende Liefde.' (Karina Wolkers, Texel, 2008) Die theaterversie is er nu. Van de makers van de musical Turks Fruit, die onder meer een Musical Award won voor de beste musical van het seizoen. De hoofdrollen in Brandende Liefde worden gespeeld door Catherine Ten Bruggencate als Mademoiselle Bonnema, Daniël Boissevain als Rick en Loes Haverkort als Anna.
Extra: U kunt in het stadstheater een theater - film combikaartje bestellen: voor de film 'Zomerhitte' in Filmhuis Cine-Utopia Zoetermeer betaalt u dan maar 4 euro.
Het concept van de combivoorstelling: in een tijdsbestek van enkele weken bieden we twee voorstellingen aan die met elkaar te maken hebben, in dit geval eerst de musical 'Brandende liefde' naar de gelijknamige roman van Jan Wolkers op zaterdag 23 mei in het Stadstheater en vervolgens op dinsdag 26 mei de film 'Zomerhitte', ook naar een roman van Jan Wolkers, in Filmtheater Cine-Utopia Zoetermeer.
Een vriendschap die niet zonder gevolgen blijft ...
Combivoorstelling Bibliotheek & Filmtheater – de Bibliotheek verzorgt om 20.00uur een literaire inleiding voorafgaand aan de film. Bruno is de achtjarige zoon van een hoge nazicommandant. Zijn vader heeft promotie gekregen en het hele gezin moet van Berlijn naar het platteland verhuizen. In het nieuwe huis mag Bruno niet in de achtertuin komen. Wanneer hij uit zijn slaapkamerraam kijkt, ziet hij in de verte mensen rondlopen in pyjama's. Hij besluit er toch naar toe te gaan en hij komt uit bij een hek met prikkeldraad. Achter dit hek ziet hij een jongen van dezelfde leeftijd, die Shmuel heet. De twee sluiten vriendschap ... met onverwachte en verbijsterende gevolgen.
Wie de gelijknamige bestseller van John Boyne heeft gelezen, weet dat de climax van 'The boy in the striped Pyjamas' schokkend is. Komt dit ook doordat we vanuit kinderlijk perspectief meekijken en het verhaal meebeleven, terwijl wij donders goed weten wat er in de kampen gebeurde? De Britse regisseur Mark Herman heeft het bewustwordingsproces van subtiel uitgewerkt. Met zijn film hoopt hij vooral jongeren te raken en een discussie op gang te brengen over de Holocaust en oorlogsmisdaden.
The Boy in the Striped Pyjamas is een verfilming van de gelijknamige bestseller van John Boyne. Het boek ging wereldwijd al meer dan 3 miljoen keer over de toonbank en won meerdere prijzen. De verwachtingen voor de film waren dus hoog gespannen, en regisseur Mark Herman maakt ze waar. Een filmcriticus schreef al over ‘one of the most powerful endings ever captured on film’.
Land: Groot-Brittannië, Verenigde Staten 2008 Speelduur: 98 minuten (geen pauze) Regie en cast: Mark Herman, met Asa Butterfield, Vera Farmiga, David Thewlis, Amber Beattie en Cara Horgan Genre: oorlogsdrama Prijzen: in 2008 won actrice Vera Farmiga de British Independent Film Award voor beste actrice en ontving de film de publieksprijs op het Chicago International Film Festival. Hoofdrolspeelster Asa Butterfield was een van de genomineerden voor Most Promising Newcomer.
De pers over deze film:
' Zonder de Holocaust te trivialiseren, volgt de film het pijnlijke bewustwordingsproces van Bruno, handig gebruikmakend van het verschil tussen zijn kinderlijke blik en onze wijsheid achteraf.' (Het parool)
Fançois Grimbert groeit op in de jaren ‘50 als een fragiele jongen die de hoge verwachtingen van zijn atletische vader en zijn moeder, een fanatiek zwemster, niet kan waarmaken. Hij beeldt zichzelf daarom in dat hij een broer heeft die al die dingen wel kan. Hij gaat zelfs zover dat hij wil dat ze een plaats aan tafel vrijhouden voor zijn broer. Ondanks de wat teruggetrokken François lijkt het gezin Grimbert een modelgezin. Een sterke vader (Patrick Bruel) en een knappe moeder (Cécile de France), niet arm, genoeg vrienden en familie. Toch wordt duidelijk dat er iets grondig mis is met het gezin. Gaandeweg de film ontrafelt zich het verhaal over wat er tijdens de oorlogsjaren is voorgevallen en waarvan de gevolgen nog steeds doorwerken, het geheim waar de titel naar verwijst. François (Mathieu Amalric) vertelt vanuit het nu in de film (1985) over zijn jeugd en met steeds langer wordende flashbacks wordt in beeld gebracht wat er precies gebeurd is. Ineens blijkt het verzonnen broertje meer elementen van de waarheid in zich te hebben dan tot dan toe gedacht. François hoort over mensen die hij nooit gekend heeft. De eerste vrouw van zijn vader, hun kind, een oom. [Bron: www.fransefilms.nl]
Land: Frankrijk 2007 Regisseur en cast: Claude Miller, met: Patrick Bruel, Julie Depardieu, Cécile de France, Mathieu Amalric en Ludivine Sagnie Genre: drama Prijzen: de film won in 2007 de 'Grand Prix des Amériques' op het Montréal World Film Festival en Julie Depardieu won de Franse César voor de beste vrouwelijke bijrol ('Meilleure actrice dans un second rôle') Extra informatie: de fim is gebaseerd op de gelijknamige autobiografische roman van Philippe Grimbert
Laat je door de titel niet misleiden: Moscou is een volkswijk in Gent!
Als de 41 jarige Matty op de vrachtwagen van de 29 jarige Johnny botst, ontstaat er een heftige woordenwisseling, maar vliegt er ook een vonk over. Eerst ziet u een sappige Vlaamse ruzie, later een onverwachte liefde. Roodharige Johnny rijdt op Italië en brengt daar een gevoel voor grootse romantiek mee vandaan. Matty moet aanvankelijk niets weten van ‘die zotte' en probeert verder te leven op een dieet van sleur en zwartgebraden bloedworst. Met veel mosterd. Dan smaakt het tenminste nergens naar. Deze geestige film is zo Belgisch als maar zijn kan. Een komedie/drama op zijn best. BarbaraSarafian en Jurgen Delnaet spelen de sterren van de hemel en regisseur Christophe van Rompaey geeft realisme, humor en warmte aan een verhaal dat al zo oud is als de weg naar Rome, 'het is nooit te laat om lief te hebben'. In Vlaanderen stond 'Aanrijding in Moscou' wekenlang op nummer 1.
Land: België 2008 Speelduur: 102 minuten (geen pauze) Regie: Christophe Van Rompaey, met Barbara Sarafian, Jurgen Delnaet Genre: komedie Extra informatie: Moscou is een volkwijk in het Vlaamse Gent. Prijzen: de film won de prijs van de Semaine de la critique in Cannes
Vox Populi is een zwarte komedie over een doorgewinterde politicus in een midlifecrisis. Wanneer hij in aanraking komt met de volkse logica van zijn nieuwe schoonfamilie, heeft dit ingrijpende gevolgen voor zijn politieke optreden en zijn privé-leven. Jos Fransen, de leider van de grote, rode partij die een coalitie vormt met de groenen, is nog nooit betrapt op een eigen idee. Hij herhaalt al jarenlang de politiek correcte standpunten. Als zijn dochter een nieuw vriendje krijgt, staat hij plotseling aan het bier met haar aanstaande schoonvader Nico – een spraakwaterval die beschikt over een onuitputtelijke verzameling bruikbare oneliners. Hij is een Jordanees met een groot hart en zijn eigen gevoel voor rechtvaardigheid, maar hij heeft ook zo zijn eigen logica. Nico laat zich horen als 'de stem van het volk' – hij ventileert gretig zijn ongezouten mening over de 'Hoge Heren in Den Haag'. Fransen neemt een flink aantal van de volkswijsheden van zijn nieuwe vriend over. Daarmee krijgt hij eerst gedonder met zijn fractiegenoten, maar dat is snel voorbij als de partij pijlsnel omhoog schiet in de peilingen.
Land: Nederland 2008 Speelduur: 100 minuten (geen pauze) Regie en cast: Eddy Terstall, met Dragan Bakema, Marcel Musters, Johnny de Mol, Tara Elders, Tom Jansen, Ton Kas, Hilde van Mieghem, Marie Vinck, Femke Lakerveld, Beppie Melissen, Frans de Wit Genre: zwarte komedie Pers: 'vermakelijke politieke klucht' Extra informatie: de film maakt onderdeel uit van een trilogie die Terstall maakt over de Nederlandse samenleving.
Wie beslist of je een tweede kans krijgt als je als kind iets vreselijks hebt gedaan? Eric moet een nieuwe naam kiezen en krijgt een tweede kans. Hij heeft gezeten voor de moord die hij in zijn jeugd pleegde Op z’n 24-ste komt Eric weer vrij. Als 'Jack' krijgt hij een baan in Manchester en moet hij weer wennen aan het leven buiten de muur in een nieuwe omgeving. En dat is bittere noodzaak, want zijn misdaad is nog lang niet vergeten. Jack is onzeker en droomt regelmatig over het wrede lot van zijn jeugdvriendje, die zijn gevangenschap niet overleefde. Verdient hij z’n nieuwe kans wel; Jack lijkt er zelf ook niet van overtuigd. Een snelle reactie na een ongeluk waarbij hij het leven van een jong meisje redt lijkt de weegschaal van vrouwe justitia in balans te brengen voor Eric/'Jack' Regisseur John Crowley volgt met zijn verfilming het uitgangspunt van het boek van Jonathan Trigell, dat herinneringen oproept aan de zaak van de twee Engelse jongens van amper tien jaar oud die de peuter Jamie Bulger vermoordden. Over die zaak ontstond veel afschuw, in Engeland en ver daarbuiten. Waren die jongens het kwaad in hoogst eigen persoon, zijn ze te rehabiliteren en zou de samenleving zo’n tweede kans accepteren? Omwille van hun privacy werden ze aangeduid als 'Child A' en 'Child B', wat niet hielp: de tabloids hamerden de ‘kleine monsters’ aan de schandpaal. Toen de jongens op achttienjarige leeftijd vrij kwamen en onder een nieuwe identiteit een nieuw bestaan mochten opbouwen was de publiekelijke boosheid nog niet over. Waren ze nog gevaarlijk, welke behandeling hadden ze gehad?
De Werkgroep Zoetermeer van Amnesty International zal aanwezig zijn met een informatiestand. Een medewerker van de werkgroep leidt de film om 20:00 uur in door kort in te gaan op de burgerrechten in Engeland. Land: Verenigd Koninkrijk 2007 Speelduur: 100 minuten Regie en cast: John Crowley met Andrew Garfield Genre: drama
Bij een bejaardenzangkoor denken we eerder aan de Maastreechter Staar dan aan punkbands als The Clash. Toch zingen de hoogbejaarden in het Amerikaanse koor Young@heart uit volle borst Should I stay or should I go. De Engelsman Stephen Walker maakte een lach-en-een-traandocumentaire over het koor.
De documentaire Young@Heart begint en eindigt met een optreden van een zangkoor voor een uitverkochte, enthousiaste zaal. De gemiddelde leeftijd van de zangers ligt boven de tachtig. Ze zingen stevige pop- en rockhits. Het klinkt als een gimmick, en dat is het tot op zekere hoogte ook. De leden van het koor houden zelf meer van klassieke muziek en musicals, biechten ze op. Maar ze zingen de voor hen uitgezochte popmuziek met groot enthousiasme.
De film concentreert zich op een twee maanden durende repetitietijd voor een nieuwe serie optredens. Er worden moeilijke liedjes ingestudeerd, met titels die qua symboliek niet kunnen worden misverstaan, zoals Yes we can can van The Pointer Sisters en The road to nowhere van de Talking Heads. We kunnen lachen met de vitale bejaarden, maar ook huilen, want ziekte en dood bezoeken ook de repetities.