Het lijkt aan de buitenkant perfect, het leven van Anna, Paul en hun zoontje Thomas. Paul heeft een goed betaalde baan, Anna houdt thuis een porseleinrestauratie-atelier en Thomas is een engelachtige verschijning. Maar wanneer Thomas op school een vriendje bijt, begint het prachtig glanzende oppervlak barsten te vertonen.
Nederlands, Engels en Italiaans gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: drama
Kijkwijzer: 9 (niet mee eens, minstens 12!!)
Acteurs: Tom Vermeir, Laura de Boer, Neathan van der Gronden, Teresa Sapangelo
De protagonisten: 'Porselein laat je meeleven met iemand, waar je in eerste instantie een afkeer van hebt. Dat komt door de zichtbare machteloosheid. Want wie wil nou niet dat zijn of haar kind het goed heeft?'
Op het hoogtepunt van de Eerste Wereldoorlog krijgen twee jonge Britse soldaten Schofield en Blake een op het eerste gezicht onmogelijke missie toegewezen. In een race tegen de klok moeten ze vijandelijk terrein betreden en een boodschap afleveren waarmee zij een dodelijke aanval op honderden soldaten kunnen voorkomen – waaronder Blake zijn eigen broer.
Engels gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: drama
Kijkwijzer: 12
Acteurs: George MacKay, Claire Duburcq, Dean-Charles Chapman, Mark Strong, Andrew Scott, Richard Madden, Colin Firth, Benedict Cumberbatch
Ronald Rovers in de Trouw: ‘ Een unieke visuele dodemansrit die je absoluut op een groot scherm moet zien.’
De Golden Globe die Sam Mendes zondag in ontvangst nam voor ‘1917’, droeg hij op aan z’n grootvader. Die was nog geen twintig toen hij zich meldde voor wat de Eerste Wereldoorlog zou worden. Een gewone jongen uit Trinidad die later aan z’n kleinkinderen over de gruwelen zou vertellen. Mendes noemde de Eerste Wereldoorlog in een interview ‘het domste wat de mensheid zichzelf ooit heeft aangedaan’.
‘Alles wat Blake en Schofield meemaken, speelt zich chronologisch voor de camera af en dat vergt een uitgekiende logistiek. Het levert een indrukwekkende film op.’
Berend Jan Bockting in de Volkskrant:’Regisseur Mendes toont op fraaie wijze wat oorlog in zijn ogen is: willekeur en waanzin, als gevolg van weinig rationele beslissingen.
Coen van zwol in NRC: ‘Deze ogenschijnlijk in één take en in ‘real time’ opgenomen excursie door het niemandsland van de Eerste Wereldoorlog is een zenuwslopende nagelbijter.’
De mannen van Bataljon 32 waren zwarte Angolezen die vochten tegen hun eigen volk in opdracht van wit Zuid-Afrika. Velen van hen waren toen nog jongens. Nu brengen ze hun dagen door in het woestijndorp Pomfret, worstelend met twijfel en spijt. Filmmaker Boris Gerrets haalt hun oude wonden open in een poging tot verlossing.
Engels en Angolees gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: documentaire
Kijkwijzer: AL
Omar Larabi in de Filmkrant: 'De onlangs overleden documentairemaker Boris Gerrets geeft met zijn bitterzoete laatste film een groep vergeten oud-soldaten een stem. Een Zuid-Afrikaans woestijndorp is in Lamentations of Judas de plaats van handeling voor een opvoering van de laatste dagen van Jezus.'
Ronald Rovers in de Trouw: ‘Lamentations of Judas is niet alleen een inkijkje in de geschiedenis, een wereldgeschiedenis die onverschillig staat tegenover het voetvolk van de oorlogen. De film is ook een vorm van genezing.’
Over Boris Gerrets
De Bulgaars-Duitse regisseur groeide op in Amsterdam, Spanje en Sierra-Leone. Deze transnationaliteit en de wisseling van omgeving, zorgde bij Gerrets voor een brede artistieke aanpak; hij bleef niet bij één artistiek genre en zoekt regelmatig de grenzen op. Het gevoel ergens bij te moeten horen is hem onbekend en dit dreef hem richting een fascinatie van the outsider, iets wat in Lamentations of Judas terugkomt. (Bron: Movies that Matter Festival, Den Haag, 2020)
Trailer:
In de zomer van 2021 leidt een uitzonderlijke hittegolf in Jakoetië, het noordoosten van Siberië, tot enorme bosbranden. Op de eindeloze taiga ligt het dorp Shologon, gehuld in oranje rook en zwarte as. Het bos staat in brand en de vlammen naderen snel.
Taal: de documentaire is Engels ondertiteld
Genre: documentaire
Recensie Bor Beekman in de Volkskrant: "‘De draak’, noemen de bewoners van de taiga de spontane bosbranden. Die branden rukken vanwege de toenemende droogte verder dan ooit op, alsof de vuurzee een levend monster is. Met het van benauwend dichtbij gefilmde Paradise portretteert de Rus Alexander Abaturov de lokale Siberische brandweer, die met minimale middelen strijdt tegen de razende vuurkolken. Dorpjes worden in de as gelegd, brandbestrijders bijna ingesloten. De oranje gloed, het geknetter, de stofwolken: het resulteert in fraaie en uitermate alarmerende cinema."
Sporten met flessen als gewichten. Goede vrienden die je spreekt via videobellen. Plots die twee kraaien in de tuin opmerken. Door corona kromp de wereld van het documentaire-echtpaar Petra en Peter Lataster. Toen de lockdown kwam, richtten zij de camera op zichzelf, op de natuur in hun tuin en op hun buren.
Taal: Nederlands gesproken, Engels ondertiteld
Genre: documentaire
Pauline Kleijer in de Volkskrant: "Een documentaire over het dagelijks leven in coronatijd, het klinkt niet zo aantrekkelijk – die periode van thuisblijven en videobellen ligt nog te vers in het geheugen. Toch is het Petra en Peter Lataster gelukt er iets prachtigs van te maken. Een ontroerend kleinood van een film, die werkt als tijdcapsule, maar ook de coronaperikelen overstijgt. Vanuit hun tuintje in Amsterdam-Oost, waar buren elkaar beter leren kennen en volop natuur blijkt te bestaan, laten de Latasters zien hoe hun wereld kleiner en tegelijk groter werd."
De getalenteerde Apolonia werd geboren in een undergroundtheater in Parijs en groeide op in een kunstenaarsgemeenschap. Als 20-er studeert ze aan de Beaux-Arts de Paris. Door de jaren heen ontstond een band tussen Lea en Apolonia met als resultaat dit 13 jaar omspannende portret van een jongvolwassen vrouw die haar plek zoekt in de kunstwereld.
Taal: Frans gesproken, Engels ondertiteld
Genre: documentaire
Cast: Hervé Breuil, Lea Glob, Oksana Shachko, Apolonia Sokol, Alexandra Tlolka
Noor Spanjer in de VPRO-gids: "Soms is er voor een goede documentaire alleen maar een eindeloos interessante hoofdpersoon nodig. Dat is Apolonia Sokol zeker, en filmmaker Lea Glob mag haar volgen. Cameraschuw is Apolonia allerminst en gewoontjes is het leven van dit kunstenaarskind al helemaal niet. Ze wil kunstschilder worden, een hele grote, en gaat naar een prestigieuze academie aan de andere kant van de Seine. Die plek contrasteert met haar afkomst en ouderlijk huis, een vervallen theater midden in Parijs. Geld is er weinig, maar creativiteit des te meer: het theater is een ontmoetingsplek voor schrijvers, kunstenaars en activisten, een broedplaats vol poezen, rommel, logees en kunst. ‘Een magisch theater met Apolonia in de hoofdrol,’ vat de Deense regisseur Lea Glob het samen. Oekraïense feministen van actiegroep Femen belanden op een gegeven moment ook in het theater, en boegbeeld Oksana blijft bij Apolonia hangen. Samen met regisseur Lea vormen ze een drietal, een soort zusterschap. Ze beloven elkaar om te ontsnappen aan het patriarchaat, geen gezin te stichten en trouw te blijven aan de kunsten. Later in de documentaire Apolonia, Apolonia raakt ze het theater kwijt en we zien de bohemienne een uitstap maken naar de commerciële straten van Los Angeles, waar ze haar ziel lijkt te hebben verkocht aan een rijke en gehaaide kunstverzamelaar. We zijn er getuige van hoe Apolonia telkens weer door ‘oude, wijze mannen’ klein wordt gehouden, hoe zij willen beslissen over haar toekomst, maar gelukkig zien we ook hoe ze telkens net op tijd haar eigen vrijheid en originaliteit weet terug te vinden. Een aantal keer denkt regisseur Glob dat haar film af is – zal ze stoppen? Maar Apolonia’s leven blijft een spektakel: je kan er eindeloos naar blijven kijken."
Frankrijk, jaren vijftig. Rachel werkt als eenvoudige typiste wanneer ze de charmante Philippe ontmoet, een intellectueel van gegoede komaf. Ze worden verliefd en krijgen al snel een dochter, Chantal. Onder druk van zijn familie weigert Philippe echter beneden zijn stand te trouwen. Rachel moet daardoor hun dochter alleen opvoeden, totdat Philippe zich bedenkt.
Naar de gelijknamige roman van Christine Angot.
Frans gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: drama, boekverfilming
Kijkwijzer: 12+
Acteurs: Virginie Efira, Niels Schneider, Jehnny Beth
Leo Bankersen in de Filmkrant: ‘Over een complexe moeder-dochter-relatie, een emotioneel ingewikkelde zaak vol goede bedoelingen en over het onheil niet willen of durven zien. Over schuldgevoel, liefde en angst voor afwijzing. En over de tijd die langzaam groeiend inzicht nodig heeft.’
Dana Linssen in de NRC: Regisseur Catherine Corsini (1956) vertelde op het International Film Festival Rotterdam, waar haar film zijn Nederlandse première beleefde: „Wat me in dit boek interesseerde is dat het de moeder niet afschildert als een slachtoffer van haar situatie.....Toch kiest Un amour impossible niet alleen het perspectief van de moeder. Want haar film kiest er nadrukkelijk voor om dochter Chantal als (wellicht onbetrouwbare) verteller op te voeren, die in voice-over op het leven van haar moeder Rachel reflecteert."
VanFransebodem.nl: ‘De film is een meeslepend drama en zeker geen eind goed al goed film maar een stof tot nadenken film met de (onmogelijke) liefde als onderwerp.’
Anne, weduwe en Jean-Louis, autocoureur. Hun onverwachte romance ontroerde in de filmklassieker ‘Un homme et une femme’, de inmiddels iconische film die onze kijk op liefde voor altijd veranderde. Ruim vijftig jaar later ontmoeten Anne en Jean-Louis elkaar weer en gaat hun verhaal verder waar het stopte.
Frans gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: drama
Kijkwijzer: 6
Acteurs: Anouk Aimée, Jean-Louis Trintignant, Marianne Denicourt, Monica Bellucci, Soho Rezanejad, Antoine Sire.
Jos van der Burg in de Filmkrant: 'Ruim een halve eeuw na Un homme et une femme heeft Claude Lelouch met Les plus belles années d’une vie een vervolg gemaakt, opnieuw met Anouk Aimée en Jean Louis Trintignant. Probeer dan maar eens niet nostalgisch te worden.
Tom van der Krieke op Filmtotaal: 'Les plus belles années d'une vie is met name een mooi retrospectief op het werk van Lelouch. De fragmenten uit zijn vroegere films laten zien wat voor regisseur hij was. De twee topacteurs zijn ook op hun huidige leeftijd nog steeds fenomenaal. Ze blazen allebei met charisma deze rollen weer feilloos een nieuw leven in.
Monica Meijer in Cinemagazine: ‘Les plus belles années d’une vie is een hoopvolle, lieve film, over ouder worden en de gebreken die daarbij horen, over terugblikken op het leven en het besef dat spijt hebben van een beslissing geen zin heeft.’
Pauline Kleijer in de Volkskrant: ‘Sinds 1998 laat Trintignant zich nog maar sporadisch uit zijn pensioen lokken. De laatste jaren lukte het alleen Michael Haneke met Amour (2012) en Happy End (2017). Dat Lelouch de acteur warm wist te maken voor een vervolg op een van zijn mooiste films, is het grootste geschenk van Les plus belles années d’une vie.’
Fabienne, beroemd filmactrice, wordt door iedereen in haar omgeving op handen gedragen. Voor de uitbreng van haar memoires keert haar dochter Lumir met haar gezin vanuit New York terug naar Parijs. Vol verbazing leest Lumir de fantasierijke biografie van haar moeder. Fabienne heeft echter geen tijd om stil te staan bij de vragen die Lumir hier over heeft.
Frans/Engels gesproken
Genre: drama/relatiefilm
Kijkwijzer: AL
Acteurs:Juliette Binoche, Catherine Deneuve, Ludivine Sagnier, Ethan Hawke
Recensies: Trouw: Catherine Deneuve lijkt zichzelf te spelen: hooghartig, gracieus en ongenaakbaar, koud en onweerstaanbaar. Een lamp waar motjes zich op doodvliegen....
Trailer: