Met vaart gemonteerd fijnelijntjesportret van Jiro Ono, 85-jarige meesterchef van het tien stoelen tellend sushirestaurant Sukiyabashi Jiro in Ginza, Tokio. Ondanks de keizerlijke onderscheiding, drie Michelinsterren en de devotie van connaisseurs als de Franse kok Joël Robuchon blijft de virtuoos Jiro bescheiden: het kan altijd beter. Genreoverstijgende culidocumentaire roert, verdiept en vermaakt. Zonen Yoshikazu en Takashi blijken, in scènes van veelzeggende discretie en onderkoelde humor, bovencapabele ambachtslui in vaders slagschaduw. Pijnlijke visafslagbeelden tonen de keerzijde van mondiale sushiconsumptie: schaarste door roekeloze overbevissing.
Taal: Japans gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: documentaire
Kijkwijzer: alle leeftijden
Acteurs: Jiro Ono, Yoshikazu Ono, Masuhiro Yamamoto
Arjen Welles in FilmTotaal: "Zorg dat je met een volle maag naar David Gelbs portret van een eigenzinnige en gedisciplineerde kok gaat. De Japanse keuken komt in veel close-ups en slowmotion voorbij rollen. Jiro's sushi's bestaan hoofdzakelijk uit nigiri's: bolletjes rijst royaal bedekt met de beste vis. De linkshandige kok maakt zijn voedsel klaar ten overstaan van zijn gasten. Gelbs vele shots van de meester die de delicatessen bereidt, gaan geen moment vervelen. Hij lardeert de smakelijke shots en interviews met klassieke muziek van Bach, Mozart en veel werk van Philip Glass. Maar de grootste schoonheid straalt af van Jiro's vasthoudendheid, werkdrift en sereniteit. Zijn culinaire hoogstandjes zijn simpel maar puur van smaak, wat terugkomt in Gelbs beeldvoering. Jiro Dreams of Sushi legt sterk de nadruk op de filosofie en levensinstelling van de geportretteerde. Al het andere moet ervoor wijken. Dit maakt dit smaakvolle portret een tikkeltje eenzijdig. Jiro's boodschap is echter zo krachtig dat je er gemakkelijk een carrière van vijfenzeventig jaar, laat staan een documentaire van tachtig minuten en een rommelende maag mee kan vullen. Jiro vindt namelijk dat je je volledig moet wijden aan wat je het allerliefste doet. Daar kun je het alleen maar hartgrondig mee eens zijn, al is het een luxe die weinigen zich kunnen permitteren. Eet smakelijk!"
Radiojournalist Johnny leeft onbezorgd, tot zijn zus Viv hem vraagt op haar 9-jarig zoontje Jesse te passen, terwijl zij voor diens vader moet zorgen. Johnny neemt Jesse onder zijn vleugels. Tijdens een roadtrip van Los Angeles naar New York en New Orleans ontpopt Johnny zich tot een ware surrogaatvader, inclusief alle angsten en verwondering van het ware vaderschap. Langzaam ontstaat er een unieke band tussen de twee.
Taal: Engels gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: drama
Kijkwijzer: alle leeftijden, grof taalgebruik
Acteurs: Joaquin Phoenix, Gaby Hoffmann
Ruud Vos in FilmTotaal: "Het verhaal heeft iets bekends. Een man die minder volwassen is dan hij graag van zichzelf denkt, neemt iets te makkelijk de verantwoordelijkheid voor een kind op zich. Er is aandacht voor de ongemakkelijke en zelfs pijnlijke kanten van Johnny's beslissing. En voor hoe moeilijk en onschattig kinderen soms zijn, en zeker ook wat dit met een ouder doet. Het is een ingewikkeld spel van montage, van beeld en geluid, waar C'mon C'mon veel extra vertellagen uit weet te putten. En dan ook nog geschoten in schitterend zwart-wit. Daarmee is er geen rechtlijnig plot, maar het resultaat van een leven dat geleefd is. En dus een rasechte Mike Mills-film."
De film toont het reilen en zeilen van een fictief weekblad, een ode aan de journalistiek. En volgt de redactie, journalisten en verhalen van The French Dispatch, de Franse afdeling van het Amerikaans tijdschrift Liberty, Kansas Evening Sun. Veel van het narratief in The French Dispatch is te danken aan Anderson’s bewondering van The New Yorker.
Taal: Engels gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: komedie
Kijkwijzer: 12 jaar, roken, alcohol en drugs, grof taalgebruik
Acteurs: Benicio del Toro, Adrien Brody, Tilda Swinton, Léa Seydoux, Frances McDormand, Timothée Chalamet, Lyna Khoudri, Jeffrey Wright, Mathieu Amalric, Stephen Park, Bill Murray en Owen Wilson
Tom Mulder in de Filmrecensent: "The French Dispatch is een onuitputtelijke goudmijn voor fans van Wes Anderson. Je moet ervan houden. Want de film brengt zoveel op het scherm dat je met enige moeite bijhoudt wat er allemaal gebeurt. En het is een heel sterk geval van 'style over substance'. Het verhaal doet er niet zo zeer toe. Het is zonde dat zo'n kwalitatieve film simpelweg niet voor iedereen is gemaakt. Dit is een schilderij waarin je elke keer nieuwe dingen ontdekt."
Het hectische leven van sterverslaggever France speelt zich af in de televisiestudio en in oorlogsgebied, terwijl ze ook een gezin heeft. Als ze betrokken raakt bij een verkeersongeluk, begint ze haar hele bestaan in twijfel te trekken. Ze probeert rust te vinden, maar haar beroemdheid achtervolgt haar. Een liefdesaffaire maakt een einde aan haar zoektocht.
Taal: Frans, Duits en Engels gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: komedie, drama
Kijkwijzer:12 jaar en ouder, geweld en grof taalgebruik
Acteurs: Léa Seydoux, Blanche Gardin, Benjamin Biolay, Emanuele Arioli, Juliane Köhler
Chantal Moens in Humbug: "Bruno Dumont toont een bijtend actueel portret van onze extreem gemediatiseerde wereld. Hij windt er geen doekjes om en in een overdreven stereotiepe, haast groteske stijl benut hij alle truken om van France een verachtelijk creatuur te maken. Niet alleen de verziekte Franse mediawereld wordt door Dumont onder de loep genomen. Ook het politieke machtsapparaat, de corrupte wereld van de hautes finances, de invloedrijke sociale media én het egocentrisme alom moeten het ontgelden. Het is geen toeval dat zijn hoofdpersonage de wel zeer toepasselijke naam France draagt. Een meesterwerk kun je France niet noemen, maar tegelijk kun je er ook niet omheen dat Dumont op een weergaloze manier de nagel op de kop slaat, soms op het irritante af.
Coming-of-age-drama over een homoseksuele jongen eind jaren tachtig in een Russisch-Joodse immigrantengemeenschap. 17-jarige David leeft samen met zijn opa, helpt bij gebedsdiensten, maakt kennis met de literatuur van James Baldwin en ontmoet z’n eerste liefde. Grillig, hard en grappig maar ook liefdevol, verfijnd en wijs. Over overleven, geheimen, openbaringen, jezelf vinden en het opdoen van je eigen wijsheden.
Taal: Engels, Hebreeuws, Russisch gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: drama, lhtbiq+
Kijkwijzer: 12 jaar en ouder, sex, roken, alcohol en drugs
Acteurs: Ron Rifkin, Samuel H. Levine, Christopher McCann, Mark Margolis, Richard Topol, Alex Hurt
Jacqueline Maes in FilmTotaal: "Minyan raakt aan de genreclichés, maar vervalt nooit in melodrama. David worstelt met hoe hij zijn seksualiteit kan verenigen met zijn achtergrond, drinkt iets te graag en vertoont af en toe wat gewelddadig gedrag waarmee hij de goedkeuring van zijn conservatieve vader zoekt. Desondanks weet de film goed waar de grens ligt en voelen de dramatischere momenten nooit als drama om het drama. Veel blijft onuitgesproken en de kijker mag zelf invullen wat sommige stiltes precies betekenen. Om erachter te komen wie hij zou kunnen worden, dompelt David zich dan ook voorzichtig onder in delen van de gayscene in New York. Hij loopt een bar binnen en als hij ziet dat de barman een boek van James Baldwin leest, haalt hij dat zelf ook uit de bibliotheek. Hij is duidelijk op zoek naar een manier om zichzelf te spiegelen en te kijken waar hij precies thuishoort. Alle kleine ontwikkelingen en keuzes die David maakt, vormen een herkenbaar beeld van opgroeien en erachter komen wie je bent. Niet alle vragen die David en de kijker hebben zijn aan het einde beantwoord, maar wel ben je samen met hem iets wijzer geworden door alle inkijkjes in de levens van anderen."
In 1970 ontdekt Luchino Visconti in Stockholm Björn Andrésen: de perfecte jongen om volmaakte schoonheid te belichamen in zijn film Death in Venice. 50 jaar na de première neemt Björn ons mee op een reis langs persoonlijke herinneringen, filmgeschiedenis, magie en tragiek, in wellicht de laatste poging om zijn leven weer op de rails te krijgen.
Taal: Engels, Zweeds, Frans, Japans en Italiaans gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: documentaire
Kijkwijzer: alle leeftijden
Acteurs: Björn Andrésen (als zichzelf)
Kaj van Zoelen in FilmTotaal: "het was niet de eigen ambitie van Björn Andrésen om een beroemdheid te worden in de wereld van film, mode en muziek, maar die van zijn oma. Versterkt door het onverwerkte trauma van de vroege dood van zijn moeder veroorzaakte dat een negatief zelfbeeld en een neiging tot depressie. De extreem verlegen jongeman ondergaat een vreemde en bevreemdende adolescentie en proces van volwassen worden, dat vooral na de opnames van Visconti's film uit de hand loopt. Het ongemakkelijke gevoel dat de film oproept, wordt flink versterkt door de montage en muziek. Er wordt van alles gesuggereerd waardoor je het gevoel ktijgt dat ook dat de documentairemakers Björn net zo goed gebruiken voor het maken van hún film. De manipulatieve middelen die ze inzetten, geven een vreemde bijsmaak aan de werkelijke tragiek van Björn Andrésens vreemde, moeilijke leven."
Taxichauffeur Kempton Bunton is verontwaardigd over het feit dat het museum £160.000 betaalde voor een schilderij van de beroemde Spaanse schilder F. Goya. Hij besluit het portret van de Duke of Wellington te stelen en heeft een goed doel in gedachten voor het losgeld, dat hij eist. Een heerlijke, typisch Britse komedie en nog waargebeurd ook.
Taal: Engels gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: komedie
Kijkwijzer: alle leeftijden, grof taalgebruik
Acteurs: Jim Broadbent, Helen Mirren, Fionn Whitehead, Aimée Kelly, Charlotte Spencer, Jack Bandeira, Matthew Goode, Anna Maxwell Martin, Sian Clifford
Hans Geurts in Cinemagazine: "The Duke is een hartverwarmende film, over een onwaarschijnlijke underdog die een ongelofelijke stunt uithaalt en daarmee de voorpagina’s van alle Engelse kranten haalt. De film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal, maar de film neemt hier en daar wel een loopje met de werkelijkheid om het nèt allemaal iets mooier te maken. Wel grappig is dat pas een paar jaar geleden ontdekt werd dat de vork toch net iets anders in de steel zat dan gedacht. Het komt in de film als aardige twist voor. De film laat een scène uit ‘Dr. No’ (1962) zien, waarbij Sean Connery tot zijn verbazing het vermiste schilderij in de collectie van de slechterik aantreft. The Duke blijkt de laatste speelfilm te zijn van de in september 2021 overleden regisseur Roger Michell, die eerder aan het roer stond van onder andere de rom-com ‘Notting Hill’ de thriller en ‘Venus’, waarvoor Peter O’Toole zijn laatste Oscar-nominatie ontving. Met The Duke neemt Michell met een fraaie buiging afscheid."
In Cry Macho ziet Eastwood er oud en fragiel uit. Toch wint hij nog een vuistgevecht en temt hij een wild paard. Hij wordt naar Mexico gestuurd om de zoon van zijn oude baas naar de VS te halen. Diens moeder zet echter haar criminele organisatie en politiecontacten in om hen voor de grens te stoppen.
Taal: Engels gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: western, drama
Kijkwijzer: 12 jaar en ouder en geweld
Acteurs: Dwight Yoakam, Daniel V. Graulau, Amber Lynn Ashley, Brytnee Ratledge, Alexandra Ruddy, Sebestien Soliz, Clint Eastwood
Monica Meijer in Cinemagazine: "Cry Macho is een rustige karakterstudie en roadtrip ineen. De groeiende band tussen Rafo en Mike is mooi neergezet, maar niet helemaal ontdaan van clichés. Door autopech, duurt het verblijf in een Mexicaans dorpje noodgedwongen wat langer, maar blijkt uiteindelijk een zegen. Een belangrijke rol daarin is weggelegd voor café-eigenaresse Marta in subtiel romantisch scènes en het is fijn om Clint weer eens in zo’n hoedanigheid te zien. Met Cry Macho levert Eastwood wederom een bevredigende film. Het verhaal is eenvoudig en de filmmaker/acteur hoeft zich allang niet meer te bewijzen, de cinematografie is zeer fraai en het charisma van de cast doet zijn werk. Niets opzienbarends, wel prettig om te zien."
Twee vrouwen, Janis en Ana, bevallen tegelijkertijd in hetzelfde ziekenhuis. Beiden zijn alleenstaand en ongepland zwanger. Janis is blij, de jonge Ana is bang en onzeker. Terwijl Janis het verleden van haar familie een gezicht probeert te geven, vecht Ana juist om los te komen van haar familie.
Taal: Spaans gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: drama
Kijkwijzer: 9 jaar en ouder, angst en grof taalgebruik
Acteurs: Penélope Cruz, Rossy de Palma, Milena Smit, Aitana Sánchez-Gijón
Pauline Kleijer in de Volkskrant: "Met knap acteerwerk, rappe dialogen, scherp psychologisch inzicht en de nodige humor is Madres Paralelas een meeslepend, heerlijk onverbloemd melodrama. Zoals altijd bij Almodóvar is de vormgeving een lust voor het oog: uitbundig, smaakvol en tot in de puntjes verzorgd. Toch is ook verdriet volop aanwezig. De film pleit ervoor het pijnlijke verleden niet onder het tapijt te vegen. Het resultaat is een warme, rijke film met een aangrijpende finale, die laat zien hoe lang een oorlog kan doorwerken. ‘Zwijgende geschiedenis bestaat niet’, citeert Almodóvar de schrijver Eduardo Galeano. ‘Ze laat zich niet de mond snoeren’."
Een platform verdwijnt door een beving in de oceaan, onderzeeboot operateur Sofia gaat op zoek overlevenden. Wat ze aantreft is echter het begin van een ecologische catastrofe van apocalyptische omvang. Tijdens de evacuatie van alle platformen komt Sofia's geliefde Stian vast te zitten op de bodem van de oceaan. Een bloedstollende race tegen de klok volgt om Stian en de gehele wereld te redden van de ondergang…
Taal: Noors gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: drama, thriller
Kijkwijzer: 12 jaar en ouder, angst, grof taalgebruik
Acteurs: Kristine Kujath Thorp, Anneke von der Lippe, Henrik Bjelland, Rolf Kristian Larsen, Anders Baasmo Christiansen, Bjørn Floberg
Rick Schuttinga in de Filmrecensent: "The North Sea beschikt over een vlotte vertelling. Met scènes die ondanks de bekende uitkomst toch spannend zijn. Een Scandinavische kwaliteitsthriller. De focus ligt op mensen die gered moeten worden. De grootste milieuramp uit de wereldgeschiedenis heeft een ondergeschikte rol. De uiteindelijke oplossing is spectaculair voor de kijker, maar enige vraagtekens zet je er wel bij. Gemak dient de verhaalvoortgang. De positieve ontknoping is fijn, je vergeet bijna de catastrofe en de tientallen anonieme doden.
Het zijn niet perse minpunten, het is gewoon de gekozen focus van de makers. Uiteindelijk biedt The North Sea prima vermaak. Richting einde trapt de film wel drie keer in wat het daarvoor zo netjes omzeilde: domme keuzes en ongelukjes om tijdsdruk en spanning te creëren - of emotionele opofferingen."