Filmarchief
Dinsdag 11 april 2023 om 20.00 uur
Plus que jamais
Emily Atef | 122 minuten | 2022
Hélène is gediagnosticeerd met een zeldzame longziekte. Terwijl zij de hoop op genezing heeft opgegeven en zich steeds meer in zichzelf keert, is haar vriend ervan overtuigd dat een longtransplantatie het tij kan keren. In een opwelling reist Hélène naar het noorden om met zichzelf en haar lot in het reine te komen.
Taal: Frans, Engels, Noors...Nederlands ondertiteld
Genre: drama
Kijkwijzer: 12 jaar en ouder, seks, grof taalgebruik 
Acteurs: Vicky Krieps, Gaspard Ulliel, Bjørn Floberg
Kevin Toma in de Volkskrant: "In een van de vele treffende scènes maakt de camera een kalme draai, zoekend naar de gezichten van de al jaren aan elkaar verknochte geliefden. Pas dan wordt zichtbaar dat Hélène niet alleen een feestelijke jurk draagt, maar ook een zuurstofmasker. Terwijl zij en Matthieu enkel met elkaar en de muziek bezig lijken te zijn, word je als toeschouwer geconfronteerd met Hélènes fragiele gezondheid. Met haar terminale ziekte, die langzaam maar zeker de lucht uit haar longen perst. En tóch voert de breekbare warmte van het moment je weer mee, wanneer Hélène tegen Matthieu zegt dat ze van hem houdt en de zanger op het podium dat zinnetje meteen herhaalt. Zal dit hun laatste concert zijn? Lukt het hen een eenheid te blijven, ook als hij nooit echt kan voelen wat zij doormaakt? Cruciale vragen zonder eenduidige antwoorden, die vol empathie worden behandeld, met begrip voor alle betrokkenen. Van momenten van gedeelde intimiteit gaat het naar afschuwelijke situaties die Hélène solitair moet doorstaan. De situatie wordt op de spits gedreven wanneer blijkt dat Hélènes leven mogelijk gered kan worden met een longtransplantatie. Terwijl Matthieu zich in dat idee vastbijt, slaat bij Hélène de onzekerheid toe. Om helder te kunnen nadenken over de implicaties van zo’n ingreep, om überhaupt bij zichzelf te kunnen blijven, besluit ze af te reizen naar een uithoek van Noorwegen. Zonder Matthieu. Hoe moet het verder wanneer Matthieu haar tegen haar zin komt opzoeken, hopend dat hij haar kan overtuigen zich te laten opereren? Tegelijkertijd blijft Plus que jamais vooral verankerd in Hélènes perspectief, wat je de gelegenheid geeft om te zien dat Krieps zonder meer een van de beste actrices van het moment is. Met haar spel doet ze je tijdens Hélènes aanvallen letterlijk naar adem happen, terwijl ze voortdurend de wilskracht van haar personage weet bloot te leggen. En dan gaat het niet alleen om de wil om te leven, maar ook om de kracht om te sterven. In het bijzonder aangrijpende Plus que jamais blijken dat twee kanten te zijn van dezelfde bitterzoete werkelijkheid."
Dinsdag 11 april 2023 om 15.00 uur
Plus que jamais
Emily Atef | 122 minuten | 2022
Hélène is gediagnosticeerd met een zeldzame longziekte. Terwijl zij de hoop op genezing heeft opgegeven en zich steeds meer in zichzelf keert, is haar vriend ervan overtuigd dat een longtransplantatie het tij kan keren. In een opwelling reist Hélène naar het noorden om met zichzelf en haar lot in het reine te komen.
Taal: Frans, Engels, Noors...Nederlands ondertiteld
Genre: drama
Kijkwijzer: 12 jaar en ouder, seks, grof taalgebruik
Acteurs: Vicky Krieps, Gaspard Ulliel, Bjørn Floberg
Kevin Toma in de Volkskrant: "In een van de vele treffende scènes maakt de camera een kalme draai, zoekend naar de gezichten van de al jaren aan elkaar verknochte geliefden. Pas dan wordt zichtbaar dat Hélène niet alleen een feestelijke jurk draagt, maar ook een zuurstofmasker. Terwijl zij en Matthieu enkel met elkaar en de muziek bezig lijken te zijn, word je als toeschouwer geconfronteerd met Hélènes fragiele gezondheid. Met haar terminale ziekte, die langzaam maar zeker de lucht uit haar longen perst. En tóch voert de breekbare warmte van het moment je weer mee, wanneer Hélène tegen Matthieu zegt dat ze van hem houdt en de zanger op het podium dat zinnetje meteen herhaalt. Zal dit hun laatste concert zijn? Lukt het hen een eenheid te blijven, ook als hij nooit echt kan voelen wat zij doormaakt? Cruciale vragen zonder eenduidige antwoorden, die vol empathie worden behandeld, met begrip voor alle betrokkenen. Van momenten van gedeelde intimiteit gaat het naar afschuwelijke situaties die Hélène solitair moet doorstaan. De situatie wordt op de spits gedreven wanneer blijkt dat Hélènes leven mogelijk gered kan worden met een longtransplantatie. Terwijl Matthieu zich in dat idee vastbijt, slaat bij Hélène de onzekerheid toe. Om helder te kunnen nadenken over de implicaties van zo’n ingreep, om überhaupt bij zichzelf te kunnen blijven, besluit ze af te reizen naar een uithoek van Noorwegen. Zonder Matthieu. Hoe moet het verder wanneer Matthieu haar tegen haar zin komt opzoeken, hopend dat hij haar kan overtuigen zich te laten opereren? Tegelijkertijd blijft Plus que jamais vooral verankerd in Hélènes perspectief, wat je de gelegenheid geeft om te zien dat Krieps zonder meer een van de beste actrices van het moment is. Met haar spel doet ze je tijdens Hélènes aanvallen letterlijk naar adem happen, terwijl ze voortdurend de wilskracht van haar personage weet bloot te leggen. En dan gaat het niet alleen om de wil om te leven, maar ook om de kracht om te sterven. In het bijzonder aangrijpende Plus que jamais blijken dat twee kanten te zijn van dezelfde bitterzoete werkelijkheid."
Dinsdag 4 april 2023 om 20.00 uur
The Banshees of Inisherin
Martin McDonagh | 113 minuten | 2022
Pádraic is er kapot van als zijn maatje Colm plotseling een einde maakt aan hun levenslange vriendschap. Met zijn zus en een onrustige eilandbewoner probeert Pádraic de relatie met alle mogelijke middelen te herstellen. De gebeurtenissen escaleren als Colm een ultimatum stelt om zijn voornemen tot het beëindigen van de vriendschap duidelijk te maken.
Taal: Engels, Nederlands ondertiteld
Genre: drama, komedie
Kijkwijzer: 16 jaar en ouder, grof taalgebruik en angst 
Acteurs: Colin Farrell, Brendan Gleeson, Barry Keoghan
Didier Becu in FilmTotaal: "Pádraic brengt bijna al zijn tijd door met zijn dieren en zijn beste vriend Colm met wie hij talrijke uren in de lokale pub verslijt. Het is een vriendschap waarvan de Ier vermoedt dat die nooit zal verdwijnen, totdat brombeer Colm op een dag laat weten dat hij zijn leven voortaan wil wijden aan meer zinvolle gesprekken en het componeren van muziek. In die nieuwe levenswijze is geen plaats voor Pádraic.
Een parabel over vriendschap die vooral de broosheid ervan toont. De film heeft de allure van een blockbuster, maar dan van het bijzondere soort dat je maar zelden ziet. De lokale Ierse setting versterkt dat gevoel. McDonagh keert terug naar zijn Brits-Ierse roots en vertelt een intrigerend, diepmenselijk verhaal over stervelingen voor wie de wereld niet groter is dan hun dorp. Het heeft een bijna sprookjesachtig (maar tegelijkertijd luguber) karakter. The Banshees of Inisherin is een cinematografische parel die je niet mag missen. De wondermooie film is ontroerend grappig en krijgt door de muziek een Coen-tintje dat doet denken aan O Brother, Where Art Thou? Ook de cast is uitmuntend. Colin Farrell wordt met de jaren beter en de rol van Colm is Brendan Gleeson op het lijf geschreven. Hoewel het jaar nog maar pas is begonnen, lijkt het erop dat je met deze titel al een kandidaat in handen hebt voor je eindejaarslijstje van 2023."
Dinsdag 4 april 2023 om 15.00 uur
The Banshees of Inisherin
Martin McDonagh | 113 minuten | 2022
Pádraic is er kapot van als zijn maatje Colm plotseling een einde maakt aan hun levenslange vriendschap. Met zijn zus en een onrustige eilandbewoner probeert Pádraic de relatie met alle mogelijke middelen te herstellen. De gebeurtenissen escaleren als Colm een ultimatum stelt om zijn voornemen tot het beëindigen van de vriendschap duidelijk te maken.
Taal: Engels, Nederlands ondertiteld
Genre: drama, komedie
Kijkwijzer: 16 jaar en ouder, grof taalgebruik en angst
Acteurs: Colin Farrell, Brendan Gleeson, Barry Keoghan
Didier Becu in FilmTotaal: "Pádraic brengt bijna al zijn tijd door met zijn dieren en zijn beste vriend Colm met wie hij talrijke uren in de lokale pub verslijt. Het is een vriendschap waarvan de Ier vermoedt dat die nooit zal verdwijnen, totdat brombeer Colm op een dag laat weten dat hij zijn leven voortaan wil wijden aan meer zinvolle gesprekken en het componeren van muziek. In die nieuwe levenswijze is geen plaats voor Pádraic.
Een parabel over vriendschap die vooral de broosheid ervan toont. De film heeft de allure van een blockbuster, maar dan van het bijzondere soort dat je maar zelden ziet. De lokale Ierse setting versterkt dat gevoel. McDonagh keert terug naar zijn Brits-Ierse roots en vertelt een intrigerend, diepmenselijk verhaal over stervelingen voor wie de wereld niet groter is dan hun dorp. Het heeft een bijna sprookjesachtig (maar tegelijkertijd luguber) karakter. The Banshees of Inisherin is een cinematografische parel die je niet mag missen. De wondermooie film is ontroerend grappig en krijgt door de muziek een Coen-tintje dat doet denken aan O Brother, Where Art Thou? Ook de cast is uitmuntend. Colin Farrell wordt met de jaren beter en de rol van Colm is Brendan Gleeson op het lijf geschreven. Hoewel het jaar nog maar pas is begonnen, lijkt het erop dat je met deze titel al een kandidaat in handen hebt voor je eindejaarslijstje van 2023."
Dinsdag 28 maart 2023 om 20.00 uur
Rose
Niels Arden Oplev | 106 minuten | 2022
Inger is de schizofrene zus van Ellen - die haar meeneemt naar Parijs - en leidt een 'normaal' leven dankzij medicatie. Aangekomen in Parijs betrekt Inger iedereen in de zoektocht naar een belangrijk persoon uit haar verleden. Inger weet geleidelijk aan iedereen voor zich te winnen en wordt het een hartverwarmende en memorabele reis.
Taal: Deens gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: drama
Kijkwijzer: geschikt vanaf 9 jaar, grof taalgebruik en angst 
Acteurs: Sofie Gråbøl, Lene Maria Christensen, Anders W. Berthelsen
Kevin Toma in de Volkskrant: "In de eerste helft van Rose is Inger een wat karikaturale verschijning, en werken haar schichtige blik en verkrampte houding als achterhaalde ik-speel-de-gektrucjes . Gelukkig krijgt de hoofdrolspeler Gråbøl gaandeweg meer grip op Inger, en wordt ze als personage geloofwaardiger en complexer. Alsof niet alleen haar (zelf ook nogal stereotype) medepassagiers, maar ook de filmmakers allerlei clichébeelden over geesteszieken moeten afschudden. Rose is gebaseerd op de ervaringen van de regisseur's eigen zussen, 25 jaar geleden. Vandaar dat het verhaal zich in 1997 afspeelt, vlak nadat Lady Di in Parijs is verongelukt. Dat historische feit probeert hij betekenisvol in de film te verwerken, zonder daar echt in te slagen. Maar het moet worden gezegd: ondanks de gebreken weet Rose oprecht te ontroeren. Tegenover enkele irritant sentimentele scènes staan veel mooie momenten die treffend schetsen hoe diep de band tussen de zussen is en hoe onvoorwaardelijk Ellen voor Inger klaarstaat. En vooral ook: dat Inger een vrouw met een sterke eigen wil is, die weliswaar worstelt met haar mentale toestand, maar door niemand betutteld of ingekapseld hoeft te worden. Rose mag dan wel een wisselvallige film zijn, het hart zit overduidelijk op de juiste plek."
Dinsdag 28 maart 2023 om 15.00 uur
Rose
Niels Arden Oplev | 106 minuten | 2022
Inger is de schizofrene zus van Ellen - die haar meeneemt naar Parijs - en leidt een 'normaal' leven dankzij medicatie. Aangekomen in Parijs betrekt Inger iedereen in de zoektocht naar een belangrijk persoon uit haar verleden. Inger weet geleidelijk aan iedereen voor zich te winnen en wordt het een hartverwarmende en memorabele reis.
Taal: Deens gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: drama
Kijkwijzer: geschikt vanaf 9 jaar, grof taalgebruik en angst
Acteurs: Sofie Gråbøl, Lene Maria Christensen, Anders W. Berthelsen
Kevin Toma in de Volkskrant: "In de eerste helft van Rose is Inger een wat karikaturale verschijning, en werken haar schichtige blik en verkrampte houding als achterhaalde ik-speel-de-gektrucjes . Gelukkig krijgt de hoofdrolspeler Gråbøl gaandeweg meer grip op Inger, en wordt ze als personage geloofwaardiger en complexer. Alsof niet alleen haar (zelf ook nogal stereotype) medepassagiers, maar ook de filmmakers allerlei clichébeelden over geesteszieken moeten afschudden. Rose is gebaseerd op de ervaringen van de regisseur's eigen zussen, 25 jaar geleden. Vandaar dat het verhaal zich in 1997 afspeelt, vlak nadat Lady Di in Parijs is verongelukt. Dat historische feit probeert hij betekenisvol in de film te verwerken, zonder daar echt in te slagen. Maar het moet worden gezegd: ondanks de gebreken weet Rose oprecht te ontroeren. Tegenover enkele irritant sentimentele scènes staan veel mooie momenten die treffend schetsen hoe diep de band tussen de zussen is en hoe onvoorwaardelijk Ellen voor Inger klaarstaat. En vooral ook: dat Inger een vrouw met een sterke eigen wil is, die weliswaar worstelt met haar mentale toestand, maar door niemand betutteld of ingekapseld hoeft te worden. Rose mag dan wel een wisselvallige film zijn, het hart zit overduidelijk op de juiste plek."
Zondag 26 maart 2023 om 15.00 uur
All you see
Niki Padidar | 72 minuten | 2022
Wat als je opeens niet meer wordt gezien, maar wordt bekeken? De hoofdpersonen zijn terechtgekomen in een nieuwe wereld waar plotseling alles vreemd lijkt. In hun nieuwe leven in Nederland roepen ze ongewild reacties op. Zelfs na 20 jaar blijven de vragen komen: waar kom je vandaan, spreek je Nederlands, word je bruiner in de zon?
Taal: Nederlands gesproken
Genre: documentaire
Kijkwijzer: geschikt voor alle leeftijden 
Acteurs: alle hoofdpersonen spelen zichzelf
Mariska Graveland in de Filmkrant: "Niemand weet hoe andere mensen naar je kijken, maar Khadija krijgt daar ongevraagd maar al te vaak antwoord op. Ieder werpt zijn eigen projecties op haar. Regisseur Niki Padidar, zelf op haar zevende uit Iran naar Nederland gekomen, weet mooi te verwoorden hoe het voelt als je je oude identiteit achter hebt moeten laten: “Er is een nieuwe versie van mij ontstaan die voor me loopt, mensen zien alleen haar als ze naar me kijken.” Kijken, bekeken worden, gezien worden, het zijn ongrijpbare maar belangrijke onderwerpen die Padidar aansnijdt én knap verbeeldt in de art direction, die bestaat uit nagebouwde huiskamers met filmprojecties op betonnen muren. Gezien worden, is een diep menselijke behoefte. Maar vaak genoeg gaat het mis en voelen we ons ongekend, of erger, in een lelijk hokje geplaatst waarin je je helemaal niet thuis voelt. Bij Khadija gaat het zo ver dat ze vaak naar beneden kijkt als ze op straat loopt, zodat ze niet ziet dat ze bekeken wordt. “Alles is gewist van wie ik vroeger was, alleen ik weet nog wie ik ben geweest.” De blik van een ander kan je juist onzichtbaar maken. Het eenvoudigweg kijken naar Khadija krijgt daardoor in deze documentaire een extra lading. De scherpzinnige Khadija doorziet na al die jaren de mechanismes waaraan ze wordt blootgesteld. Ze voelt zich dagelijks aan een soort keuring onderworpen, “alsof je eeuwig auditie moet doen”. Dat is vermoeiend voor haar, maar erger is het als die keuring ontkend wordt. Dat voelt pas echt eenzaam. Met All You See heeft Padidar dit zwijgen doorbroken. Ze heeft hiermee een belangrijk, visueel krachtig document gemaakt dat iedereen die weleens denkt dat hij ‘gewoon maar een vraag’ stelt, zou moeten zien."
Dinsdag 21 maart 2023 om 20.00 uur
The son
Florian Zeller | 123 minuten | 2022
Een aantal jaar na de scheiding van zijn ouders voelt de sombere 17-jarige Nicholas zich niet langer thuis bij zijn moeder. Zijn vader en diens partner besluiten om Nicholas in huis te nemen in een poging zijn leven weer op de rit te krijgen en een betere vader te zijn dan zijn eigen vader. Maar zijn alle goedbedoelde zorgen genoeg om Nicholas te helpen?
Taal: Engels gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: drama
Kijkwijzer: geschikt vanaf 12 jaar, angst en grof taalgebruik
Acteurs: Hugh Jackman, Laura Dern, Vanessa Kirby, Zen McGrath, Anthony Hopkins
Bor Beekman in de Volkskrant: "Kan een enkele magnifiek geacteerde scène een film verheffen? Met Sir Anthony Hopkins kan dat. De 84-jarige maestro duikt slechts één keer op in The Son, als Nicholas' grootvader. Nicholas maakt geen contact met leeftijdsgenoten, zit vol verwijten aan zijn van moeder gescheiden vader, doet aan automutilatie en raakt meer en meer onbereikbaar. Nicholas' vader zoekt bevestiging – of medeschuld – bij zijn eigen zo succesvolle en afwezige vader, maar die blaast hem weg: your daddy wasn't nice to you, so what? Just fucking get over it! Het is het enige moment waarop het noodlotsdrama even losraakt van het verder zo vaste en voorspelbare stramien vol klassiek aangezette dreiging. Hopkins zuigt de rol en de scène op: zó vilein, zó waarachtig. Een mini-masterclass acteren, waarbij het spel van Nicholas' vader en moeder, dan toch wat maniëristisch afsteekt. Dat maakt het onderliggende drama overigens niet geringer. De onmacht van de ouders wordt aangrijpend door het scenario heengewoven: hoe Nicholas' vader een inhaalrace aangaat, zich poogt te heruitvinden – of voor te doen – als wél geschikte vader. Ondertussen glijdt Nicholas ook in iets van een dubbelrol: hij doet zich even beter voor, lijkt zijn ouders dan te willen beschermen tegen zijn diepgevoelde wanhoop en bestaansmoeheid. De kijker prikt daar meteen doorheen. Maar de dreun komt niettemin aan."
Dinsdag 21 maart 2023 om 15.00 uur
The son
Florian Zeller | 123 minuten | 2022
Een aantal jaar na de scheiding van zijn ouders voelt de sombere 17-jarige Nicholas zich niet langer thuis bij zijn moeder. Zijn vader en diens partner besluiten om Nicholas in huis te nemen in een poging zijn leven weer op de rit te krijgen en een betere vader te zijn dan zijn eigen vader. Maar zijn alle goedbedoelde zorgen genoeg om Nicholas te helpen?
Taal: Engels gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: drama
Kijkwijzer: geschikt vanaf 12 jaar, angst en grof taalgebruik
Acteurs: Hugh Jackman, Laura Dern, Vanessa Kirby, Zen McGrath, Anthony Hopkins
Bor Beekman in de Volkskrant: "Kan een enkele magnifiek geacteerde scène een film verheffen? Met Sir Anthony Hopkins kan dat. De 84-jarige maestro duikt slechts één keer op in The Son, als Nicholas' grootvader. Nicholas maakt geen contact met leeftijdsgenoten, zit vol verwijten aan zijn van moeder gescheiden vader, doet aan automutilatie en raakt meer en meer onbereikbaar. Nicholas' vader zoekt bevestiging – of medeschuld – bij zijn eigen zo succesvolle en afwezige vader, maar die blaast hem weg: your daddy wasn't nice to you, so what? Just fucking get over it! Het is het enige moment waarop het noodlotsdrama even losraakt van het verder zo vaste en voorspelbare stramien vol klassiek aangezette dreiging. Hopkins zuigt de rol en de scène op: zó vilein, zó waarachtig. Een mini-masterclass acteren, waarbij het spel van Nicholas' vader en moeder, dan toch wat maniëristisch afsteekt. Dat maakt het onderliggende drama overigens niet geringer. De onmacht van de ouders wordt aangrijpend door het scenario heengewoven: hoe Nicholas' vader een inhaalrace aangaat, zich poogt te heruitvinden – of voor te doen – als wél geschikte vader. Ondertussen glijdt Nicholas ook in iets van een dubbelrol: hij doet zich even beter voor, lijkt zijn ouders dan te willen beschermen tegen zijn diepgevoelde wanhoop en bestaansmoeheid. De kijker prikt daar meteen doorheen. Maar de dreun komt niettemin aan."
Dinsdag 14 maart 2023 om 20.00 uur
Las Bestias
Rodrigo Sorogoyen | 137 minuten | 2022
Antoine en Olga runnen een boerderij in Galicië. Hoewel het Franse koppel haar best doet te integreren, blijft de bevolking hen zien als indringers. Hun verzet tegen een windmolenpark zet de verhoudingen op scherp. Antoine en Olga houden echter voet bij stuk, waarna de situatie volledig uit de hand dreigt te lopen.
Taal: Spaans, Frans, Galicisch gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: thriller
Kijkwijzer: geschikt vanaf 12 jaar en ouder, discriminatie en grof taalgebruik 
Acteurs: Denis Ménochet, Marina Foïs, Luis Zahera
Pauline Kleijer in de Volkskrant: "De grimmige, indrukwekkende Spaanse film Las bestias vindt zijn oorsprong in het waargebeurde verhaal van een Nederlandse bio-boer die in 2010 spoorloos verdween in het noordwesten van Spanje. In 2016 werd over die zaak al een documentaire gemaakt, Santoalla, die te zien was op het Amsterdamse documentairefestival Idfa. ‘Alle betrokkenen zouden zich uitstekend lenen als personages voor een benauwende thriller’, schreef het Idfa toen. Die thriller is er dus gekomen. Rodrigo Sorogoyen, een van Spanjes interessantste regisseurs, was er de aangewezen persoon voor. Sorogoyen is gespecialiseerd in beklemmend psychologisch drama, waarbij Las bestias het ritme volgt van het platteland. De film volgt de waargebeurde tragedie niet al te stipt: sommige details komen overeen, andere omstandigheden niet. De film heeft een kantelpunt. In het eerste deel vecht Antoine, net zo koppig als zijn norse buurmannen, tegen het onrecht dat hij ervaart. Het tweede deel heeft een ander perspectief, wat een mooie en waardevolle verschuiving blijkt. Hoe prachtig het landschap er ook is, Las bestias schetst geen fraai beeld van het Spaanse platteland. De droom van een simpel bestaan in de natuur spat volledig uiteen, in een knappe, zinderende thriller die ondanks alles geen monsters kent – alleen maar vechters en verliezers."