Dinsdag 23 mei 2023 om 15.00 uur

Trois couleurs: Bleu (re-release)

Krzysztof Kieslowski | 94 minuten | 1993

Julie verliest na een tragisch verkeersongeval haar man en dochter. Getraumatiseerd besluit ze alles achter te laten en een nieuw leven te beginnen. Haar man was echter bezig met een belangrijk muziekstuk en Julie is de enige persoon die kan helpen dit werk te voltooien.

Taal: Frans...Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: vanaf 12 jaar, angst

Acteurs: Juliette Binoche, Benoît Régent, Florence Pernel, Charlotte Véry, Emmanuelle Riva, Hélène Vincent, Philippe Volter, Claude Duneton

Pauline Kleijer in de Volkskrant: "Van alle films over rouw is Trois couleurs: Bleu de radicaalste. Het eerste deel in een drieluik van de Poolse regisseur Krzysztof Kieslowski gaat nauwelijks over verdriet, al verliest hoofdpersoon Julie in de eerste scènes haar man en dochter bij een auto-ongeluk. Het vervolg van de film draait om haar pogingen zichzelf volledig te bevrijden: nu het lot de belangrijkste mensen uit haar leven heeft weggeslagen, kan ze net zo goed opnieuw beginnen, iemand anders zijn. Of misschien niemand zijn. Trois couleurs: Bleu is dertig jaar oud, maar wordt opnieuw in de bioscopen vertoond, het startsein van een uitgebreid retrospectief van de films van Kieslowski. Bleu was in 1993 een groot succes, al waren er critici die vonden dat Kieslowski zich verloor in mooifilmerij en pretenties. De film is ook wat hoogdravend, maar wat na dertig jaar vooral opvalt, is hoeveel zeggingskracht het verhaal nog altijd heeft, hoe goed Binoche is, en hoe wonderlijk mooi cameraman Slawomir Idziak Kieslowski’s ideeën wist te verbeelden. Met andere woorden: ga vooral kijken.

Sjoerd van Wijk in Filmtotaal: "Het ziet blauw van de poeha. De muziek van Julies man hangt rond als een leidmotief, maar wat door moet gaan voor briljant klinkt vooral als simplistische bombast. Wanneer een opzichtig op straat geplaatste fluitspeler het melodietje herhaalt onderstreept dat nog maar eens de kitsch. In Trois Couleurs: Bleu fungeert elk element als literair verantwoorde metafoor. Julie kijkt verdwaasd naar een nest muizen waar de symboliek van afstraalt. Dat geldt ook voor een overdreven krom lopende oude vrouw die tergend langzaam een fles in de glasbak gooit. De blauwe glaasjes van een lamp verschijnen een aantal keer over Julies gezicht, onbedoeld een metafoor voor hoe Kieślowski zich meer bezighoudt met tierlantijntjes dan psychologie. Een kettinkje filmen vanaf een uitdagend standpunt, of openen met een verbluffend beeld van rijdende autobanden. Door die mooifilmerij verwordt ook het continue in- en uitfaden op Julie tot slechts een van de trucjes, waarmee haar rouw op afstand blijft. Een associatief einde vol tranen verandert daar weinig aan. De wereld gehuld in blauwe gloed komt kil over, wat doortrekt naar alle interacties. De televisieprogramma's waar Julies dementerende moeder naar kijkt sturen ook ostentatief op de thema's aan, zodat elk restje ambiguïteit verdwijnt. Dat geldt ook voor Binoche' vlakke spel. Aan haar gezicht valt altijd makkelijk te lezen op welk punt ze zich bevindt in haar leven. Julies behoefte los te breken en de onmogelijkheid daarvan blijft zo hangen in een blasé waas. De gemakzucht waarmee alle trucjes betekenis aan de film opdringen maken weinig indruk, want het is eenvoudig door alle zwaarwichtigheid heen te prikken. De bombast van Trois Couleurs: Bleu drukt enige vorm van oprechtheid de kop in."

Dinsdag 16 mei 2023 om 20.00 uur

Alma viva

Christèle Alves Meira | 88 minuten | 2023

Salomé's vakantie slaat snel om als haar oma, met wie ze een bijzondere band heeft, plotseling overlijdt. Salomé wordt achtervolgd door de geest van haar geliefde oma. In dit hartverwarmende, magisch realistische familieportret van verschillende generaties vrouwen zijn spiritualiteit en traditie nog springlevend. 

Taal: Portugees, Frans...Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: 12 jaar en ouder, angst, grof taalgebruik

Acteurs: Ana Padrão, Lua Michel, Jacqueline Corado, Ester Catalão

Andrew Murrey in The Upcoming: "While Alma Viva is certainly about a family and describing it as a family film is accurate, doing so also does a disservice to how masterful Cristèle Alves Meira’s feature debut is at etching out a portrait that’s intimate, joyous and utterly heartbreaking. Throw in a touch of mystique and an eye-widening setting, and Alma Viva is an astonishing marvel of visual creativity. Meira’s direction is nothing short of incredible. In lesser hands, some of the sequences would be played as a cheap laugh. But, here, the filmmaker hones in on the emotional core of the family’s ordeal. Just in the way each member interacts with the others, viewers will observe the rich complexity of each of their relationships through the smallest interactions: whether that be annoying Alma with atrociously bad singing, playing with the young Salomé, or by saying nothing at all, the filmmaker takes audiences into the centre of a family during a difficult time. Moreover, the rich dynamic is just one half of what makes Alma Viva so wonderful. The film is portrayed primarily from the perspective of the young girl, meaning that viewers will understand events from a child’s eyes in a journey that spans wonder, terror and confusion. From the intimate and moving writing to its expressive and equally nuanced visuals, Alma Viva marks a sensational feature debut from a marvellous filmmaker."

Dinsdag 16 mei 2023 om 15.00 uur

Alma viva

Christèle Alves Meira | 88 minuten | 2023

Salomé's vakantie slaat snel om als haar oma, met wie ze een bijzondere band heeft, plotseling overlijdt. Salomé wordt achtervolgd door de geest van haar geliefde oma. In dit hartverwarmende, magisch realistische familieportret van verschillende generaties vrouwen zijn spiritualiteit en traditie nog springlevend. 

Taal: Portugees, Frans...Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: 12 jaar en ouder, angst, grof taalgebruik

Acteurs: Ana Padrão, Lua Michel, Jacqueline Corado, Ester Catalão

Andrew Murrey in The Upcoming: "While Alma Viva is certainly about a family and describing it as a family film is accurate, doing so also does a disservice to how masterful Cristèle Alves Meira’s feature debut is at etching out a portrait that’s intimate, joyous and utterly heartbreaking. Throw in a touch of mystique and an eye-widening setting, and Alma Viva is an astonishing marvel of visual creativity. Meira’s direction is nothing short of incredible. In lesser hands, some of the sequences would be played as a cheap laugh. But, here, the filmmaker hones in on the emotional core of the family’s ordeal. Just in the way each member interacts with the others, viewers will observe the rich complexity of each of their relationships through the smallest interactions: whether that be annoying Alma with atrociously bad singing, playing with the young Salomé, or by saying nothing at all, the filmmaker takes audiences into the centre of a family during a difficult time. Moreover, the rich dynamic is just one half of what makes Alma Viva so wonderful. The film is portrayed primarily from the perspective of the young girl, meaning that viewers will understand events from a child’s eyes in a journey that spans wonder, terror and confusion. From the intimate and moving writing to its expressive and equally nuanced visuals, Alma Viva marks a sensational feature debut from a marvellous filmmaker."

Dinsdag 9 mei 2023 om 20.00 uur

A man called Otto

Marc Forster | 126 minuten | 2022

De film vertelt het verhaal van Otto Anderson, een norse weduwnaar met vastgeroeste gewoonten. Wanneer er een druk jong gezin naast hem komt wonen, krijgt hij te maken met de goedgebekte en hoogzwangere Marisol. Uiteindelijk ontstaat er een wonderlijke vriendschap die Otto’s leven op zijn kop zet. 

Taal: Engels...Nederlands ondertiteld

Genre: komisch drama

Kijkwijzer: vanaf 12 jaar, angst en grof taalgebruik

Acteurs: Tom Hanks, Mariana Treviño, Manuel Garcia-Rulfo, Rachel Keller

Ela Çolak in de Volkskrant: "In A man called Otto is het een jong Mexicaans gezin dat de rouwende Otto nieuwe perspectieven op het leven biedt. Aan het begin van de film lijkt Hanks slecht gecast: zijn narrige, bemoeizuchtige personage dat iedereen voor ‘idioot’ uitmaakt is in eerste instantie geloofwaardig noch intrigerend. Wanneer Marisol, haar man en hun jonge dochters hun entree maken, wordt het spel van Hanks automatisch interessanter. Los van de chemie tussen Hanks en de weergaloze Treviño, die iedere scene naar haar hand weet te zetten, ontluikt er langzaam een ondeugender en invoelender karakter waarmee Hanks wél weet te boeien. Met de nadruk op langzaam: scènes die te lang duren (meestal met een zwerfkat) en zo het tempo uit de film halen, zijn niet op twee handen te tellen. Emoties liggen in deze remake van regisseur Marc Forster meer aan de oppervlakte dan in het origineel. De flashbacks naar de jongere, pasgetrouwde Otto en Otto’s gestuntel met de buren van wie hij stiekem veel houdt, zijn vaak ofwel geslaagd of ronduit sentimenteel. Forster leunt (te) veel op zijn charismatische cast, hoewel hij wel wat selectiever had mogen zijn met de ‘grappige’ bijrollen. Het zijn vooral Hanks’ en Treviño’s warme momenten die A Man Called Otto overeind houden."

Dinsdag 9 mei 2023 om 15.00 uur

A man called Otto

Marc Forster | 126 minuten | 2022

De film vertelt het verhaal van Otto Anderson, een norse weduwnaar met vastgeroeste gewoonten. Wanneer er een druk jong gezin naast hem komt wonen, krijgt hij te maken met de goedgebekte en hoogzwangere Marisol. Uiteindelijk ontstaat er een wonderlijke vriendschap die Otto’s leven op zijn kop zet. 

Taal: Engels...Nederlands ondertiteld

Genre: komisch drama

Kijkwijzer: vanaf 12 jaar, angst en grof taalgebruik

Acteurs: Tom Hanks, Mariana Treviño, Manuel Garcia-Rulfo, Rachel Keller

Ela Çolak in de Volkskrant: "In A man called Otto is het een jong Mexicaans gezin dat de rouwende Otto nieuwe perspectieven op het leven biedt. Aan het begin van de film lijkt Hanks slecht gecast: zijn narrige, bemoeizuchtige personage dat iedereen voor ‘idioot’ uitmaakt is in eerste instantie geloofwaardig noch intrigerend. Wanneer Marisol, haar man en hun jonge dochters hun entree maken, wordt het spel van Hanks automatisch interessanter. Los van de chemie tussen Hanks en de weergaloze Treviño, die iedere scene naar haar hand weet te zetten, ontluikt er langzaam een ondeugender en invoelender karakter waarmee Hanks wél weet te boeien. Met de nadruk op langzaam: scènes die te lang duren (meestal met een zwerfkat) en zo het tempo uit de film halen, zijn niet op twee handen te tellen. Emoties liggen in deze remake van regisseur Marc Forster meer aan de oppervlakte dan in het origineel. De flashbacks naar de jongere, pasgetrouwde Otto en Otto’s gestuntel met de buren van wie hij stiekem veel houdt, zijn vaak ofwel geslaagd of ronduit sentimenteel. Forster leunt (te) veel op zijn charismatische cast, hoewel hij wel wat selectiever had mogen zijn met de ‘grappige’ bijrollen. Het zijn vooral Hanks’ en Treviño’s warme momenten die A Man Called Otto overeind houden."

Vrijdag 5 mei 2023 om 20.00 uur

Die Wannsee Konferenz

Matti Geschonneck | 108 minuten | 2021

In de ochtend van 20 januari 1942 vindt aan de oevers van de Wannsee een conferentie plaats met vooraanstaande leden van het naziregime. Nazileider Reinhard Heydrich bespreekt daar hoe de systematische massamoord op miljoenen Joden kan worden georganiseerd. De bijeenkomst is de aanzet tot de uitvoering van de Holocaust.

Taal: Duits...Nederlands ondertiteld

Genre: historisch drama, oorlog

Kijkwijzer: vanaf 12 jaar, discriminatie, grof taalgebruik

Acteurs: Fabian Busch, Jakob Diehl, Philip Hochmair, Godehard Giese, Maxmillian Brückner, Matthias Bunschuh

Pauline Kleijer in de Volkskrant: "De gruwelvergadering is op minimalistische wijze verfilmd. Zonder filmmuziek, met een onopvallende montage en ingetogen acteerwerk. Vijftien mannen verzamelen zich voor een vergadering en stappen zo’n twee uur later hun auto weer in. In de tussentijd maken ze zich druk om regeltjes, hiërarchie en verantwoordelijkheden – zoals dat op zoveel zakelijke bijeenkomsten gaat. Niemand trekt het doel van de bijeenkomst in twijfel. Geschonnecks aanpak is gewaagd, want wie wil er naar een film die niets anders te bieden heeft dan een stel pratende mannen (en een vrouwelijke notulist) in één ruimte? Waarin geen enkel sympathiek personage voorkomt? Vooral dat laatste is radicaal, merk je als filmkijker al snel. Gewoontegetrouw ga je op zoek naar iemand om empathie voor te voelen, maar de film stuurt je herhaaldelijk het bos in. En juist door die ontoegeeflijke, kale benadering is Die Wannsee Konferenz zo meedogenloos goed. Iedereen is even kil en beleefd. Niemand verheft zijn stem. Men spreekt over ‘het optimaliseren van bestaande processen’, het verdelen van vrijvallend Joods vermogen en het voorkomen van maatschappelijke onrust. Of het echt zo ging, blijft gissen: van de Wannseeconferentie zijn notulen bewaard gebleven, maar die zijn beknopt. De film slaagt er in elk geval in een beangstigend overtuigend beeld te geven van de machinaties van het fascisme. De propaganda, de afwenteling van schuld (‘Als wij ze niet vernietigen, dan vernietigen zij ons’), de verdraaiingen (‘Het Jodendom heeft ons deze oorlog opgedrongen’) en vooral de alledaagsheid waarmee over massamoord wordt gesproken, zijn schrikbeeld en waarschuwing ineen."

Dinsdag 2 mei 2023 om 20.00 uur

The Fabelmans

Steven Spielberg | 151 minuten | 2022

Sammy Fabelman ontdekt op jonge leeftijd zijn passie voor film, tot grote vreugde van zijn creatieve moeder Mitzi. In de loop der jaren legt Sammy de avonturen van zijn familie vast op beeld. Dan ontdekt Sammy een waarheid over zijn moeder die de familiedynamiek voorgoed verandert.

Taal: Engels...Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: 12 jaar en ouder, geweld, grof taalgebruik, discriminatie

Acteurs: Michelle Williams, Seth Rogen, Paul Dano, Julia Butters, Gabriel LaBelle

Jordy Gomes in de Filmrecensent: "De bewondering voor alles omtrent film is sterk aanwezig, maar The Fabelmans is ook niet bang om de heftige onderwerpen te behandelen. Dit is absoluut een drama - soms een tikkeltje te melodramatisch voor mijn smaak - maar Spielberg toont zijn eigen jeugd zonder filter. Het beknelde huwelijk tussen Sammy's ouders belichten is hier een goed voorbeeld van. Er is een sprankje liefde tussen vader en moeder, alleen ze maken elkaar niet gelukkig. We zien hoe deze relatie het leven van Sammy beïnvloed. Ermee omgaan is moeilijk, dus Sammy stort zich op het maken van films: zijn ontsnapping en ontspanning tegelijk. Ook hier worden de donkere kantjes niet achterwegen gelaten. Sammy's oom wijst hem nadrukkelijk op het gevaar van de weg die hij bewandelt. Het is vaak kiezen tussen je familie of je toewijding aan de kunstvorm. Spielberg beeldt dit subtiel uit door Sammy langzaam te laten vervreemden van zijn familieleden. De regisseur is niet bang om zichzelf een spiegel voor te houden en vraagtekens te zetten bij zijn keuzes uit het verleden. Hierdoor wordt The Fabelmans geen verheerlijking van het vak, maar een verwerkingsproces voor alles wat Spielberg in zijn jeugd moest verduren. De film komt zo dichtbij de regisseur dat het lastig is voor de toeschouwer om zich in alle gebeurtenissen te verplaatsen. Soms ontbreekt de connectie. Dit maakt The Fabelmans misschien minder toegankelijk dan het gros van zijn oeuvre, maar dit neemt niet weg dat we op fascinerende wijze inzicht krijgen in het leven van een visionair."

Dinsdag 2 mei 2023 om 15.00 uur

The Fabelmans

Steven Spielberg | 151 minuten | 2022

Sammy Fabelman ontdekt op jonge leeftijd zijn passie voor film, tot grote vreugde van zijn creatieve moeder Mitzi. In de loop der jaren legt Sammy de avonturen van zijn familie vast op beeld. Dan ontdekt Sammy een waarheid over zijn moeder die de familiedynamiek voorgoed verandert.

Taal: Engels...Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: 12 jaar en ouder, geweld, grof taalgebruik, discriminatie

Acteurs: Michelle Williams, Seth Rogen, Paul Dano, Julia Butters, Gabriel LaBelle

Jordy Gomes in de Filmrecensent: "De bewondering voor alles omtrent film is sterk aanwezig, maar The Fabelmans is ook niet bang om de heftige onderwerpen te behandelen. Dit is absoluut een drama - soms een tikkeltje te melodramatisch voor mijn smaak - maar Spielberg toont zijn eigen jeugd zonder filter. Het beknelde huwelijk tussen Sammy's ouders belichten is hier een goed voorbeeld van. Er is een sprankje liefde tussen vader en moeder, alleen ze maken elkaar niet gelukkig. We zien hoe deze relatie het leven van Sammy beïnvloed. Ermee omgaan is moeilijk, dus Sammy stort zich op het maken van films: zijn ontsnapping en ontspanning tegelijk. Ook hier worden de donkere kantjes niet achterwegen gelaten. Sammy's oom wijst hem nadrukkelijk op het gevaar van de weg die hij bewandelt. Het is vaak kiezen tussen je familie of je toewijding aan de kunstvorm. Spielberg beeldt dit subtiel uit door Sammy langzaam te laten vervreemden van zijn familieleden. De regisseur is niet bang om zichzelf een spiegel voor te houden en vraagtekens te zetten bij zijn keuzes uit het verleden. Hierdoor wordt The Fabelmans geen verheerlijking van het vak, maar een verwerkingsproces voor alles wat Spielberg in zijn jeugd moest verduren. De film komt zo dichtbij de regisseur dat het lastig is voor de toeschouwer om zich in alle gebeurtenissen te verplaatsen. Soms ontbreekt de connectie. Dit maakt The Fabelmans misschien minder toegankelijk dan het gros van zijn oeuvre, maar dit neemt niet weg dat we op fascinerende wijze inzicht krijgen in het leven van een visionair."

Zondag 30 april 2023 om 15.00 uur

Dicht bij Vermeer

Suzanne Raes | 79 minuten | 2023

Deze fascinerende documentaire laat alles zien: van de stille diplomatie die nodig is om de Vermeers naar Nederland te krijgen en de nieuwe kennis die wordt opgedaan door schilderijen verflaag voor verflaag schilderijen te ontleden, tot het schokkende wereldnieuws dat een schilderij mogelijk toch geen Vermeer is. 

Taal: Engels, Nederlands...Nederlands ondertiteld waar nodig

Genre: documentaire

Kijkwijzer: alle leeftijden

Jan Pieter Ekker in Filmkrant: "Weber is sinds 2009 Hoofd Beeldende Kunst van het Rijksmuseum. De Vermeer-tentoonstelling, waarop 28 van de 37 schilderijen te zien zijn die aan Johannes Vermeer (1632-1675) worden toegeschreven, is het sluitstuk van zijn carrière...eigenlijk is Weber al met pensioen. Raes volgt Weber een jaar, tijdens de voorbereidingen op de tentoonstelling, maar ook bij het onderzoek dat hij en zijn collega’s doen naar Vermeer. Met allerlei nieuwe technieken kunnen de schilderijen laag voor laag worden ontleed en krijgen de onderzoekers steeds meer kennis over Vermeers werkwijze en wat een Vermeer een Vermeer maakt. Voor haar documentaira had Raes behoefte aan een soort ‘eindstatement’ van Weber. “Ik heb hem eerder een paar keer geïnterviewd, maar ik had nog geen echt einde. Hij had een uurtje voor ons in zijn werkkamer.” Raes vraagt aan Weber wat hij wil dat de bezoekers van de tentoonstelling meekrijgen: moeten ze iets voelen of iets leren? En staat het leren het voelen in de weg? Vervolgens wil Raes van Weber weten hoe dat voor hem zelf is. Doet het hem iets dat met de voortschrijdende techniek het raadsel Vermeer steeds verder wordt ontsluierd? Terwijl Weber nadenkt, preciseert Raes haar vraag: Waar gaat het nu écht om? Waar ben je je hele leven mee bezig geweest? Weber denkt even na, dan antwoordt hij dat een opgelost raadsel niet interessant is en dat er steeds nieuwe vragen zullen blijven komen. “Hoe dichterbij je komt, hoe meer je beseft wat je allemaal niet weet.”

Dinsdag 25 april 2023 om 20.00 uur

Nostalgia

Mario Martone | 118 minuten | 2022

Als zakenman Felice terugkeert naar Napels herontdekt hij herinneringen die hem nog steeds achtervolgen. Ondanks dat de lokale priester hem op het hart drukt zijn verleden te laten rusten, zoekt Felice zijn jeugdvriend Oreste op, inmiddels een gevreesde maffiabaas.

Taal: Italiaans...Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: 12 jaar en ouder, geweld, grof taalgebruik

Acteurs: Pierfrancesco Favino, Aurora Quattrocchi, Tommaso Ragno, Sofia Assaïdi, Francesco Di Leva

Laura van Zuylen in Filmkrant: "Nostalgia past in de traditie van anti-maffiafilms. Ze geven tegenwicht aan het geromantiseerde beeld van maffiosi uit Hollywood. Geen theatrale executies, maar een amateurschutter op een scooter in een lullig achterafsteegje. Nostalgia richt zich op Felì’s ontmoetingen met oude bekenden en de verzorging van zijn moeder, die hij in een wonderschone scène in bad doet. Hij laat zich in met een strijdlustige priester, wiens kerk zelfs als boksschool dient om jongeren uit de criminaliteit te houden. Sterk aan de film is hoe de maffia sluimert op de achtergrond. Er is gekozen voor hoofdpersonen die er zelf niet bij horen, maar er toch niet aan ontkomen. De hele buurt is ermee vergroeid. De frisse montage, die het ene moment aanvoelt als cinéma vérité en het volgende juist zoet en episch overkomt, zorgt ervoor dat je de blikken van de Camorra steeds voelt. Vanaf een dak, achter de vitrage, boven in een raam, tegen een scooter aangeleund. Vaak zie je niet eens wie kijkt, maar je voelt dát er gekeken wordt. Ze zijn er. Altijd. Die observerende, afwachtende houding is het sterkste punt van Nostalgia. Zolang de film vraagt, gaat het goed. Zodra de film antwoorden wil geven, gaat het mis. De confrontatie tussen Felice en zijn vroegere beste vriend Oreste, inmiddels een capo in de Camorra, is de onvermijdelijke maar onnodige climax. Interessanter is dat Felice opnieuw verliefd wordt op zijn stad. Hij wil ernaar terug verhuizen, ook al heeft hij met zijn geliefde een leven in Caïro opgebouwd. Maar Oreste wil hem weg hebben en kan niet accepteren dat Felice hem tegenspreekt. Nostalgie en vriendschap zijn voor hem het grootste gevaar."