Dinsdag 9 mei 2023 om 15.00 uur

A man called Otto

Marc Forster | 126 minuten | 2022

De film vertelt het verhaal van Otto Anderson, een norse weduwnaar met vastgeroeste gewoonten. Wanneer er een druk jong gezin naast hem komt wonen, krijgt hij te maken met de goedgebekte en hoogzwangere Marisol. Uiteindelijk ontstaat er een wonderlijke vriendschap die Otto’s leven op zijn kop zet. 

Taal: Engels...Nederlands ondertiteld

Genre: komisch drama

Kijkwijzer: vanaf 12 jaar, angst en grof taalgebruik

Acteurs: Tom Hanks, Mariana Treviño, Manuel Garcia-Rulfo, Rachel Keller

Ela Çolak in de Volkskrant: "In A man called Otto is het een jong Mexicaans gezin dat de rouwende Otto nieuwe perspectieven op het leven biedt. Aan het begin van de film lijkt Hanks slecht gecast: zijn narrige, bemoeizuchtige personage dat iedereen voor ‘idioot’ uitmaakt is in eerste instantie geloofwaardig noch intrigerend. Wanneer Marisol, haar man en hun jonge dochters hun entree maken, wordt het spel van Hanks automatisch interessanter. Los van de chemie tussen Hanks en de weergaloze Treviño, die iedere scene naar haar hand weet te zetten, ontluikt er langzaam een ondeugender en invoelender karakter waarmee Hanks wél weet te boeien. Met de nadruk op langzaam: scènes die te lang duren (meestal met een zwerfkat) en zo het tempo uit de film halen, zijn niet op twee handen te tellen. Emoties liggen in deze remake van regisseur Marc Forster meer aan de oppervlakte dan in het origineel. De flashbacks naar de jongere, pasgetrouwde Otto en Otto’s gestuntel met de buren van wie hij stiekem veel houdt, zijn vaak ofwel geslaagd of ronduit sentimenteel. Forster leunt (te) veel op zijn charismatische cast, hoewel hij wel wat selectiever had mogen zijn met de ‘grappige’ bijrollen. Het zijn vooral Hanks’ en Treviño’s warme momenten die A Man Called Otto overeind houden."

Vrijdag 5 mei 2023 om 20.00 uur

Die Wannsee Konferenz

Matti Geschonneck | 108 minuten | 2021

In de ochtend van 20 januari 1942 vindt aan de oevers van de Wannsee een conferentie plaats met vooraanstaande leden van het naziregime. Nazileider Reinhard Heydrich bespreekt daar hoe de systematische massamoord op miljoenen Joden kan worden georganiseerd. De bijeenkomst is de aanzet tot de uitvoering van de Holocaust.

Taal: Duits...Nederlands ondertiteld

Genre: historisch drama, oorlog

Kijkwijzer: vanaf 12 jaar, discriminatie, grof taalgebruik

Acteurs: Fabian Busch, Jakob Diehl, Philip Hochmair, Godehard Giese, Maxmillian Brückner, Matthias Bunschuh

Pauline Kleijer in de Volkskrant: "De gruwelvergadering is op minimalistische wijze verfilmd. Zonder filmmuziek, met een onopvallende montage en ingetogen acteerwerk. Vijftien mannen verzamelen zich voor een vergadering en stappen zo’n twee uur later hun auto weer in. In de tussentijd maken ze zich druk om regeltjes, hiërarchie en verantwoordelijkheden – zoals dat op zoveel zakelijke bijeenkomsten gaat. Niemand trekt het doel van de bijeenkomst in twijfel. Geschonnecks aanpak is gewaagd, want wie wil er naar een film die niets anders te bieden heeft dan een stel pratende mannen (en een vrouwelijke notulist) in één ruimte? Waarin geen enkel sympathiek personage voorkomt? Vooral dat laatste is radicaal, merk je als filmkijker al snel. Gewoontegetrouw ga je op zoek naar iemand om empathie voor te voelen, maar de film stuurt je herhaaldelijk het bos in. En juist door die ontoegeeflijke, kale benadering is Die Wannsee Konferenz zo meedogenloos goed. Iedereen is even kil en beleefd. Niemand verheft zijn stem. Men spreekt over ‘het optimaliseren van bestaande processen’, het verdelen van vrijvallend Joods vermogen en het voorkomen van maatschappelijke onrust. Of het echt zo ging, blijft gissen: van de Wannseeconferentie zijn notulen bewaard gebleven, maar die zijn beknopt. De film slaagt er in elk geval in een beangstigend overtuigend beeld te geven van de machinaties van het fascisme. De propaganda, de afwenteling van schuld (‘Als wij ze niet vernietigen, dan vernietigen zij ons’), de verdraaiingen (‘Het Jodendom heeft ons deze oorlog opgedrongen’) en vooral de alledaagsheid waarmee over massamoord wordt gesproken, zijn schrikbeeld en waarschuwing ineen."

Dinsdag 2 mei 2023 om 20.00 uur

The Fabelmans

Steven Spielberg | 151 minuten | 2022

Sammy Fabelman ontdekt op jonge leeftijd zijn passie voor film, tot grote vreugde van zijn creatieve moeder Mitzi. In de loop der jaren legt Sammy de avonturen van zijn familie vast op beeld. Dan ontdekt Sammy een waarheid over zijn moeder die de familiedynamiek voorgoed verandert.

Taal: Engels...Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: 12 jaar en ouder, geweld, grof taalgebruik, discriminatie

Acteurs: Michelle Williams, Seth Rogen, Paul Dano, Julia Butters, Gabriel LaBelle

Jordy Gomes in de Filmrecensent: "De bewondering voor alles omtrent film is sterk aanwezig, maar The Fabelmans is ook niet bang om de heftige onderwerpen te behandelen. Dit is absoluut een drama - soms een tikkeltje te melodramatisch voor mijn smaak - maar Spielberg toont zijn eigen jeugd zonder filter. Het beknelde huwelijk tussen Sammy's ouders belichten is hier een goed voorbeeld van. Er is een sprankje liefde tussen vader en moeder, alleen ze maken elkaar niet gelukkig. We zien hoe deze relatie het leven van Sammy beïnvloed. Ermee omgaan is moeilijk, dus Sammy stort zich op het maken van films: zijn ontsnapping en ontspanning tegelijk. Ook hier worden de donkere kantjes niet achterwegen gelaten. Sammy's oom wijst hem nadrukkelijk op het gevaar van de weg die hij bewandelt. Het is vaak kiezen tussen je familie of je toewijding aan de kunstvorm. Spielberg beeldt dit subtiel uit door Sammy langzaam te laten vervreemden van zijn familieleden. De regisseur is niet bang om zichzelf een spiegel voor te houden en vraagtekens te zetten bij zijn keuzes uit het verleden. Hierdoor wordt The Fabelmans geen verheerlijking van het vak, maar een verwerkingsproces voor alles wat Spielberg in zijn jeugd moest verduren. De film komt zo dichtbij de regisseur dat het lastig is voor de toeschouwer om zich in alle gebeurtenissen te verplaatsen. Soms ontbreekt de connectie. Dit maakt The Fabelmans misschien minder toegankelijk dan het gros van zijn oeuvre, maar dit neemt niet weg dat we op fascinerende wijze inzicht krijgen in het leven van een visionair."

Dinsdag 2 mei 2023 om 15.00 uur

The Fabelmans

Steven Spielberg | 151 minuten | 2022

Sammy Fabelman ontdekt op jonge leeftijd zijn passie voor film, tot grote vreugde van zijn creatieve moeder Mitzi. In de loop der jaren legt Sammy de avonturen van zijn familie vast op beeld. Dan ontdekt Sammy een waarheid over zijn moeder die de familiedynamiek voorgoed verandert.

Taal: Engels...Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: 12 jaar en ouder, geweld, grof taalgebruik, discriminatie

Acteurs: Michelle Williams, Seth Rogen, Paul Dano, Julia Butters, Gabriel LaBelle

Jordy Gomes in de Filmrecensent: "De bewondering voor alles omtrent film is sterk aanwezig, maar The Fabelmans is ook niet bang om de heftige onderwerpen te behandelen. Dit is absoluut een drama - soms een tikkeltje te melodramatisch voor mijn smaak - maar Spielberg toont zijn eigen jeugd zonder filter. Het beknelde huwelijk tussen Sammy's ouders belichten is hier een goed voorbeeld van. Er is een sprankje liefde tussen vader en moeder, alleen ze maken elkaar niet gelukkig. We zien hoe deze relatie het leven van Sammy beïnvloed. Ermee omgaan is moeilijk, dus Sammy stort zich op het maken van films: zijn ontsnapping en ontspanning tegelijk. Ook hier worden de donkere kantjes niet achterwegen gelaten. Sammy's oom wijst hem nadrukkelijk op het gevaar van de weg die hij bewandelt. Het is vaak kiezen tussen je familie of je toewijding aan de kunstvorm. Spielberg beeldt dit subtiel uit door Sammy langzaam te laten vervreemden van zijn familieleden. De regisseur is niet bang om zichzelf een spiegel voor te houden en vraagtekens te zetten bij zijn keuzes uit het verleden. Hierdoor wordt The Fabelmans geen verheerlijking van het vak, maar een verwerkingsproces voor alles wat Spielberg in zijn jeugd moest verduren. De film komt zo dichtbij de regisseur dat het lastig is voor de toeschouwer om zich in alle gebeurtenissen te verplaatsen. Soms ontbreekt de connectie. Dit maakt The Fabelmans misschien minder toegankelijk dan het gros van zijn oeuvre, maar dit neemt niet weg dat we op fascinerende wijze inzicht krijgen in het leven van een visionair."

Zondag 30 april 2023 om 15.00 uur

Dicht bij Vermeer

Suzanne Raes | 79 minuten | 2023

Deze fascinerende documentaire laat alles zien: van de stille diplomatie die nodig is om de Vermeers naar Nederland te krijgen en de nieuwe kennis die wordt opgedaan door schilderijen verflaag voor verflaag schilderijen te ontleden, tot het schokkende wereldnieuws dat een schilderij mogelijk toch geen Vermeer is. 

Taal: Engels, Nederlands...Nederlands ondertiteld waar nodig

Genre: documentaire

Kijkwijzer: alle leeftijden

Jan Pieter Ekker in Filmkrant: "Weber is sinds 2009 Hoofd Beeldende Kunst van het Rijksmuseum. De Vermeer-tentoonstelling, waarop 28 van de 37 schilderijen te zien zijn die aan Johannes Vermeer (1632-1675) worden toegeschreven, is het sluitstuk van zijn carrière...eigenlijk is Weber al met pensioen. Raes volgt Weber een jaar, tijdens de voorbereidingen op de tentoonstelling, maar ook bij het onderzoek dat hij en zijn collega’s doen naar Vermeer. Met allerlei nieuwe technieken kunnen de schilderijen laag voor laag worden ontleed en krijgen de onderzoekers steeds meer kennis over Vermeers werkwijze en wat een Vermeer een Vermeer maakt. Voor haar documentaira had Raes behoefte aan een soort ‘eindstatement’ van Weber. “Ik heb hem eerder een paar keer geïnterviewd, maar ik had nog geen echt einde. Hij had een uurtje voor ons in zijn werkkamer.” Raes vraagt aan Weber wat hij wil dat de bezoekers van de tentoonstelling meekrijgen: moeten ze iets voelen of iets leren? En staat het leren het voelen in de weg? Vervolgens wil Raes van Weber weten hoe dat voor hem zelf is. Doet het hem iets dat met de voortschrijdende techniek het raadsel Vermeer steeds verder wordt ontsluierd? Terwijl Weber nadenkt, preciseert Raes haar vraag: Waar gaat het nu écht om? Waar ben je je hele leven mee bezig geweest? Weber denkt even na, dan antwoordt hij dat een opgelost raadsel niet interessant is en dat er steeds nieuwe vragen zullen blijven komen. “Hoe dichterbij je komt, hoe meer je beseft wat je allemaal niet weet.”

Dinsdag 25 april 2023 om 20.00 uur

Nostalgia

Mario Martone | 118 minuten | 2022

Als zakenman Felice terugkeert naar Napels herontdekt hij herinneringen die hem nog steeds achtervolgen. Ondanks dat de lokale priester hem op het hart drukt zijn verleden te laten rusten, zoekt Felice zijn jeugdvriend Oreste op, inmiddels een gevreesde maffiabaas.

Taal: Italiaans...Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: 12 jaar en ouder, geweld, grof taalgebruik

Acteurs: Pierfrancesco Favino, Aurora Quattrocchi, Tommaso Ragno, Sofia Assaïdi, Francesco Di Leva

Laura van Zuylen in Filmkrant: "Nostalgia past in de traditie van anti-maffiafilms. Ze geven tegenwicht aan het geromantiseerde beeld van maffiosi uit Hollywood. Geen theatrale executies, maar een amateurschutter op een scooter in een lullig achterafsteegje. Nostalgia richt zich op Felì’s ontmoetingen met oude bekenden en de verzorging van zijn moeder, die hij in een wonderschone scène in bad doet. Hij laat zich in met een strijdlustige priester, wiens kerk zelfs als boksschool dient om jongeren uit de criminaliteit te houden. Sterk aan de film is hoe de maffia sluimert op de achtergrond. Er is gekozen voor hoofdpersonen die er zelf niet bij horen, maar er toch niet aan ontkomen. De hele buurt is ermee vergroeid. De frisse montage, die het ene moment aanvoelt als cinéma vérité en het volgende juist zoet en episch overkomt, zorgt ervoor dat je de blikken van de Camorra steeds voelt. Vanaf een dak, achter de vitrage, boven in een raam, tegen een scooter aangeleund. Vaak zie je niet eens wie kijkt, maar je voelt dát er gekeken wordt. Ze zijn er. Altijd. Die observerende, afwachtende houding is het sterkste punt van Nostalgia. Zolang de film vraagt, gaat het goed. Zodra de film antwoorden wil geven, gaat het mis. De confrontatie tussen Felice en zijn vroegere beste vriend Oreste, inmiddels een capo in de Camorra, is de onvermijdelijke maar onnodige climax. Interessanter is dat Felice opnieuw verliefd wordt op zijn stad. Hij wil ernaar terug verhuizen, ook al heeft hij met zijn geliefde een leven in Caïro opgebouwd. Maar Oreste wil hem weg hebben en kan niet accepteren dat Felice hem tegenspreekt. Nostalgie en vriendschap zijn voor hem het grootste gevaar."

Dinsdag 25 april 2023 om 15.00 uur

Nostalgia

Mario Martone | 118 minuten | 2022

Als zakenman Felice terugkeert naar Napels herontdekt hij herinneringen die hem nog steeds achtervolgen. Ondanks dat de lokale priester hem op het hart drukt zijn verleden te laten rusten, zoekt Felice zijn jeugdvriend Oreste op, inmiddels een gevreesde maffiabaas.

Taal: Italiaans...Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: 12 jaar en ouder, geweld, grof taalgebruik

Acteurs: Pierfrancesco Favino, Aurora Quattrocchi, Tommaso Ragno, Sofia Assaïdi, Francesco Di Leva

Laura van Zuylen in Filmkrant: "Nostalgia past in de traditie van anti-maffiafilms. Ze geven tegenwicht aan het geromantiseerde beeld van maffiosi uit Hollywood. Geen theatrale executies, maar een amateurschutter op een scooter in een lullig achterafsteegje. Nostalgia richt zich op Felì’s ontmoetingen met oude bekenden en de verzorging van zijn moeder, die hij in een wonderschone scène in bad doet. Hij laat zich in met een strijdlustige priester, wiens kerk zelfs als boksschool dient om jongeren uit de criminaliteit te houden. Sterk aan de film is hoe de maffia sluimert op de achtergrond. Er is gekozen voor hoofdpersonen die er zelf niet bij horen, maar er toch niet aan ontkomen. De hele buurt is ermee vergroeid. De frisse montage, die het ene moment aanvoelt als cinéma vérité en het volgende juist zoet en episch overkomt, zorgt ervoor dat je de blikken van de Camorra steeds voelt. Vanaf een dak, achter de vitrage, boven in een raam, tegen een scooter aangeleund. Vaak zie je niet eens wie kijkt, maar je voelt dát er gekeken wordt. Ze zijn er. Altijd. Die observerende, afwachtende houding is het sterkste punt van Nostalgia. Zolang de film vraagt, gaat het goed. Zodra de film antwoorden wil geven, gaat het mis. De confrontatie tussen Felice en zijn vroegere beste vriend Oreste, inmiddels een capo in de Camorra, is de onvermijdelijke maar onnodige climax. Interessanter is dat Felice opnieuw verliefd wordt op zijn stad. Hij wil ernaar terug verhuizen, ook al heeft hij met zijn geliefde een leven in Caïro opgebouwd. Maar Oreste wil hem weg hebben en kan niet accepteren dat Felice hem tegenspreekt. Nostalgie en vriendschap zijn voor hem het grootste gevaar."

Dinsdag 18 april 2023 om 20.00 uur

No bears

Jafar Panahi | 107 minuten | 2022

Regisseur Jafar Panahi raakt ongewild betrokken bij een politieke rel in het dorp als hij wordt gevraagd een foto te delen van een koppel in een verboden relatie. Het drama escaleert en al snel wordt duidelijk hoe onschuldige artistieke acties, extreme gevolgen kunnen hebben. Panahi reflecteert over het onvermogen zijn thuisland Iran te verlaten. 

Taal: Perzisch, Azerbeidzjaans (Azeri)...Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: vanaf 12 jaar, angst, grof taalgebruik

Acteurs: Mina Kavani, Naser Hashemi, Vahid Mobasheri, Bakhtiyar Panjeei, Mina Khosrovani

Jochum de Graaf in InDeBioscoop: "No Bears biedt een haarscherp, prachtig poëtisch inkijkje in de huidige Iraanse samenleving. Panahi speelt zichzelf als de tijdelijk naar een klein dorpje aan de grens met Turkije uitgeweken regisseur die van daaruit een speelfilm in een stad net over de grens probeert te maken. Het volgens het scenario ook in werkelijkheid Iran ontvluchte stel Zara en Bakhtiar wil asiel aanvragen in Europa en krijgt los van elkaar valse paspoorten toegespeeld, waardoor ze zeer tegen de zin van met name Zara niet samen kunnen reizen. De opnamen vorderen redelijk, maar door het haperende internet in de afgelegen regio kan Panahi maar zeer beperkt de rushes bekijken. Zijn opnameleider Reza komt hem vanuit Turkije bezoeken en wil hem overhalen met behulp van smokkelaars de grens over te steken. Panahi maakt een nachtelijke rit door het onherbergzame gebied, maar deinst uiteindelijk terug voor de rigoureuze stap zich af te sluiten van zijn afkomst, land en verleden. Panahi zou een geheime ontmoeting hebben vastgelegd. Hem wordt gevraagd de foto als bewijs te overhandigen, maar hij ontkent dit en levert hen de harde schijf uit de camera. Om aan alle onzekerheid een einde te maken, wordt Panahi gevraagd zijn getuigenis onder ede ten overstaan van de raad van dorpsoudsten te bevestigen. Panahi verbindt aan zijn getuigenis de voorwaarde dat de ceremonie ook op film wordt vastgelegd, waardoor het indringender voor de eeuwigheid bewaard kan worden. Ook dit maakt weer deel uit van het ragfijne spel dat Panahi met film en werkelijkheid speelt. De speelfilm in de speelfilm, de botsing van culturen, het vasthouden aan absurde dogma’s, de eeuwenoude tradities op het platteland in contrast met moderne opvattingen over de verhouding tussen mannen en vrouwen, de dramatische liefdesgeschiedenissen als gevolg daarvan, het toch bij elkaar komen van archaïsche opvattingen en moderne stadse inzichten in de gedeelde afkeer van het verre Teheran, het dilemma van vluchten of blijven en de achtergrond van het zoveel mogelijk ontwijken van of juist verzet bieden aan het regime. Het is dat telkens aanboren van nieuwe lagen en perspectieven dat No Bears zo fascinerend maakt."

Dinsdag 18 april 2023 om 15.00 uur

No bears

Jafar Panahi | 107 minuten | 2022

Regisseur Jafar Panahi raakt ongewild betrokken bij een politieke rel in het dorp als hij wordt gevraagd een foto te delen van een koppel in een verboden relatie. Het drama escaleert en al snel wordt duidelijk hoe onschuldige artistieke acties, extreme gevolgen kunnen hebben. Panahi reflecteert over het onvermogen zijn thuisland Iran te verlaten. 

Taal: Perzisch, Azerbeidzjaans (Azeri)...Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: vanaf 12 jaar, angst, grof taalgebruik

Acteurs: Mina Kavani, Naser Hashemi, Vahid Mobasheri, Bakhtiyar Panjeei, Mina Khosrovani

Jochum de Graaf in InDeBioscoop: "No Bears biedt een haarscherp, prachtig poëtisch inkijkje in de huidige Iraanse samenleving. Panahi speelt zichzelf als de tijdelijk naar een klein dorpje aan de grens met Turkije uitgeweken regisseur die van daaruit een speelfilm in een stad net over de grens probeert te maken. Het volgens het scenario ook in werkelijkheid Iran ontvluchte stel Zara en Bakhtiar wil asiel aanvragen in Europa en krijgt los van elkaar valse paspoorten toegespeeld, waardoor ze zeer tegen de zin van met name Zara niet samen kunnen reizen. De opnamen vorderen redelijk, maar door het haperende internet in de afgelegen regio kan Panahi maar zeer beperkt de rushes bekijken. Zijn opnameleider Reza komt hem vanuit Turkije bezoeken en wil hem overhalen met behulp van smokkelaars de grens over te steken. Panahi maakt een nachtelijke rit door het onherbergzame gebied, maar deinst uiteindelijk terug voor de rigoureuze stap zich af te sluiten van zijn afkomst, land en verleden. Panahi zou een geheime ontmoeting hebben vastgelegd. Hem wordt gevraagd de foto als bewijs te overhandigen, maar hij ontkent dit en levert hen de harde schijf uit de camera. Om aan alle onzekerheid een einde te maken, wordt Panahi gevraagd zijn getuigenis onder ede ten overstaan van de raad van dorpsoudsten te bevestigen. Panahi verbindt aan zijn getuigenis de voorwaarde dat de ceremonie ook op film wordt vastgelegd, waardoor het indringender voor de eeuwigheid bewaard kan worden. Ook dit maakt weer deel uit van het ragfijne spel dat Panahi met film en werkelijkheid speelt. De speelfilm in de speelfilm, de botsing van culturen, het vasthouden aan absurde dogma’s, de eeuwenoude tradities op het platteland in contrast met moderne opvattingen over de verhouding tussen mannen en vrouwen, de dramatische liefdesgeschiedenissen als gevolg daarvan, het toch bij elkaar komen van archaïsche opvattingen en moderne stadse inzichten in de gedeelde afkeer van het verre Teheran, het dilemma van vluchten of blijven en de achtergrond van het zoveel mogelijk ontwijken van of juist verzet bieden aan het regime. Het is dat telkens aanboren van nieuwe lagen en perspectieven dat No Bears zo fascinerend maakt."

Dinsdag 11 april 2023 om 20.00 uur

Plus que jamais

Emily Atef | 122 minuten | 2022

Hélène is gediagnosticeerd met een zeldzame longziekte. Terwijl zij de hoop op genezing heeft opgegeven en zich steeds meer in zichzelf keert, is haar vriend ervan overtuigd dat een longtransplantatie het tij kan keren. In een opwelling reist Hélène naar het noorden om met zichzelf en haar lot in het reine te komen. 

Taal: Frans, Engels, Noors...Nederlands ondertiteld

Genre: drama

Kijkwijzer: 12 jaar en ouder, seks, grof taalgebruik

Acteurs: Vicky Krieps, Gaspard Ulliel, Bjørn Floberg

Kevin Toma in de Volkskrant: "In een van de vele treffende scènes maakt de camera een kalme draai, zoekend naar de gezichten van de al jaren aan elkaar verknochte geliefden. Pas dan wordt zichtbaar dat Hélène niet alleen een feestelijke jurk draagt, maar ook een zuurstofmasker. Terwijl zij en Matthieu enkel met elkaar en de muziek bezig lijken te zijn, word je als toeschouwer geconfronteerd met Hélènes fragiele gezondheid. Met haar terminale ziekte, die langzaam maar zeker de lucht uit haar longen perst. En tóch voert de breekbare warmte van het moment je weer mee, wanneer Hélène tegen Matthieu zegt dat ze van hem houdt en de zanger op het podium dat zinnetje meteen herhaalt. Zal dit hun laatste concert zijn? Lukt het hen een eenheid te blijven, ook als hij nooit echt kan voelen wat zij doormaakt? Cruciale vragen zonder eenduidige antwoorden, die vol empathie worden behandeld, met begrip voor alle betrokkenen. Van momenten van gedeelde intimiteit gaat het naar afschuwelijke situaties die Hélène solitair moet doorstaan. De situatie wordt op de spits gedreven wanneer blijkt dat Hélènes leven mogelijk gered kan worden met een longtransplantatie. Terwijl Matthieu zich in dat idee vastbijt, slaat bij Hélène de onzekerheid toe. Om helder te kunnen nadenken over de implicaties van zo’n ingreep, om überhaupt bij zichzelf te kunnen blijven, besluit ze af te reizen naar een uithoek van Noorwegen. Zonder Matthieu. Hoe moet het verder wanneer Matthieu haar tegen haar zin komt opzoeken, hopend dat hij haar kan overtuigen zich te laten opereren? Tegelijkertijd blijft Plus que jamais vooral verankerd in Hélènes perspectief, wat je de gelegenheid geeft om te zien dat Krieps zonder meer een van de beste actrices van het moment is. Met haar spel doet ze je tijdens Hélènes aanvallen letterlijk naar adem happen, terwijl ze voortdurend de wilskracht van haar personage weet bloot te leggen. En dan gaat het niet alleen om de wil om te leven, maar ook om de kracht om te sterven. In het bijzonder aangrijpende Plus que jamais blijken dat twee kanten te zijn van dezelfde bitterzoete werkelijkheid."