Filmarchief
Dinsdag 28 maart 2023 om 20.00 uur
Rose
Niels Arden Oplev | 106 minuten | 2022
Inger is de schizofrene zus van Ellen - die haar meeneemt naar Parijs - en leidt een 'normaal' leven dankzij medicatie. Aangekomen in Parijs betrekt Inger iedereen in de zoektocht naar een belangrijk persoon uit haar verleden. Inger weet geleidelijk aan iedereen voor zich te winnen en wordt het een hartverwarmende en memorabele reis.
Taal: Deens gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: drama
Kijkwijzer: geschikt vanaf 9 jaar, grof taalgebruik en angst 
Acteurs: Sofie Gråbøl, Lene Maria Christensen, Anders W. Berthelsen
Kevin Toma in de Volkskrant: "In de eerste helft van Rose is Inger een wat karikaturale verschijning, en werken haar schichtige blik en verkrampte houding als achterhaalde ik-speel-de-gektrucjes . Gelukkig krijgt de hoofdrolspeler Gråbøl gaandeweg meer grip op Inger, en wordt ze als personage geloofwaardiger en complexer. Alsof niet alleen haar (zelf ook nogal stereotype) medepassagiers, maar ook de filmmakers allerlei clichébeelden over geesteszieken moeten afschudden. Rose is gebaseerd op de ervaringen van de regisseur's eigen zussen, 25 jaar geleden. Vandaar dat het verhaal zich in 1997 afspeelt, vlak nadat Lady Di in Parijs is verongelukt. Dat historische feit probeert hij betekenisvol in de film te verwerken, zonder daar echt in te slagen. Maar het moet worden gezegd: ondanks de gebreken weet Rose oprecht te ontroeren. Tegenover enkele irritant sentimentele scènes staan veel mooie momenten die treffend schetsen hoe diep de band tussen de zussen is en hoe onvoorwaardelijk Ellen voor Inger klaarstaat. En vooral ook: dat Inger een vrouw met een sterke eigen wil is, die weliswaar worstelt met haar mentale toestand, maar door niemand betutteld of ingekapseld hoeft te worden. Rose mag dan wel een wisselvallige film zijn, het hart zit overduidelijk op de juiste plek."
Dinsdag 28 maart 2023 om 15.00 uur
Rose
Niels Arden Oplev | 106 minuten | 2022
Inger is de schizofrene zus van Ellen - die haar meeneemt naar Parijs - en leidt een 'normaal' leven dankzij medicatie. Aangekomen in Parijs betrekt Inger iedereen in de zoektocht naar een belangrijk persoon uit haar verleden. Inger weet geleidelijk aan iedereen voor zich te winnen en wordt het een hartverwarmende en memorabele reis.
Taal: Deens gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: drama
Kijkwijzer: geschikt vanaf 9 jaar, grof taalgebruik en angst
Acteurs: Sofie Gråbøl, Lene Maria Christensen, Anders W. Berthelsen
Kevin Toma in de Volkskrant: "In de eerste helft van Rose is Inger een wat karikaturale verschijning, en werken haar schichtige blik en verkrampte houding als achterhaalde ik-speel-de-gektrucjes . Gelukkig krijgt de hoofdrolspeler Gråbøl gaandeweg meer grip op Inger, en wordt ze als personage geloofwaardiger en complexer. Alsof niet alleen haar (zelf ook nogal stereotype) medepassagiers, maar ook de filmmakers allerlei clichébeelden over geesteszieken moeten afschudden. Rose is gebaseerd op de ervaringen van de regisseur's eigen zussen, 25 jaar geleden. Vandaar dat het verhaal zich in 1997 afspeelt, vlak nadat Lady Di in Parijs is verongelukt. Dat historische feit probeert hij betekenisvol in de film te verwerken, zonder daar echt in te slagen. Maar het moet worden gezegd: ondanks de gebreken weet Rose oprecht te ontroeren. Tegenover enkele irritant sentimentele scènes staan veel mooie momenten die treffend schetsen hoe diep de band tussen de zussen is en hoe onvoorwaardelijk Ellen voor Inger klaarstaat. En vooral ook: dat Inger een vrouw met een sterke eigen wil is, die weliswaar worstelt met haar mentale toestand, maar door niemand betutteld of ingekapseld hoeft te worden. Rose mag dan wel een wisselvallige film zijn, het hart zit overduidelijk op de juiste plek."
Zondag 26 maart 2023 om 15.00 uur
All you see
Niki Padidar | 72 minuten | 2022
Wat als je opeens niet meer wordt gezien, maar wordt bekeken? De hoofdpersonen zijn terechtgekomen in een nieuwe wereld waar plotseling alles vreemd lijkt. In hun nieuwe leven in Nederland roepen ze ongewild reacties op. Zelfs na 20 jaar blijven de vragen komen: waar kom je vandaan, spreek je Nederlands, word je bruiner in de zon?
Taal: Nederlands gesproken
Genre: documentaire
Kijkwijzer: geschikt voor alle leeftijden 
Acteurs: alle hoofdpersonen spelen zichzelf
Mariska Graveland in de Filmkrant: "Niemand weet hoe andere mensen naar je kijken, maar Khadija krijgt daar ongevraagd maar al te vaak antwoord op. Ieder werpt zijn eigen projecties op haar. Regisseur Niki Padidar, zelf op haar zevende uit Iran naar Nederland gekomen, weet mooi te verwoorden hoe het voelt als je je oude identiteit achter hebt moeten laten: “Er is een nieuwe versie van mij ontstaan die voor me loopt, mensen zien alleen haar als ze naar me kijken.” Kijken, bekeken worden, gezien worden, het zijn ongrijpbare maar belangrijke onderwerpen die Padidar aansnijdt én knap verbeeldt in de art direction, die bestaat uit nagebouwde huiskamers met filmprojecties op betonnen muren. Gezien worden, is een diep menselijke behoefte. Maar vaak genoeg gaat het mis en voelen we ons ongekend, of erger, in een lelijk hokje geplaatst waarin je je helemaal niet thuis voelt. Bij Khadija gaat het zo ver dat ze vaak naar beneden kijkt als ze op straat loopt, zodat ze niet ziet dat ze bekeken wordt. “Alles is gewist van wie ik vroeger was, alleen ik weet nog wie ik ben geweest.” De blik van een ander kan je juist onzichtbaar maken. Het eenvoudigweg kijken naar Khadija krijgt daardoor in deze documentaire een extra lading. De scherpzinnige Khadija doorziet na al die jaren de mechanismes waaraan ze wordt blootgesteld. Ze voelt zich dagelijks aan een soort keuring onderworpen, “alsof je eeuwig auditie moet doen”. Dat is vermoeiend voor haar, maar erger is het als die keuring ontkend wordt. Dat voelt pas echt eenzaam. Met All You See heeft Padidar dit zwijgen doorbroken. Ze heeft hiermee een belangrijk, visueel krachtig document gemaakt dat iedereen die weleens denkt dat hij ‘gewoon maar een vraag’ stelt, zou moeten zien."
Dinsdag 21 maart 2023 om 20.00 uur
The son
Florian Zeller | 123 minuten | 2022
Een aantal jaar na de scheiding van zijn ouders voelt de sombere 17-jarige Nicholas zich niet langer thuis bij zijn moeder. Zijn vader en diens partner besluiten om Nicholas in huis te nemen in een poging zijn leven weer op de rit te krijgen en een betere vader te zijn dan zijn eigen vader. Maar zijn alle goedbedoelde zorgen genoeg om Nicholas te helpen?
Taal: Engels gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: drama
Kijkwijzer: geschikt vanaf 12 jaar, angst en grof taalgebruik 
Acteurs: Hugh Jackman, Laura Dern, Vanessa Kirby, Zen McGrath, Anthony Hopkins
Bor Beekman in de Volkskrant: "Kan een enkele magnifiek geacteerde scène een film verheffen? Met Sir Anthony Hopkins kan dat. De 84-jarige maestro duikt slechts één keer op in The Son, als Nicholas' grootvader. Nicholas maakt geen contact met leeftijdsgenoten, zit vol verwijten aan zijn van moeder gescheiden vader, doet aan automutilatie en raakt meer en meer onbereikbaar. Nicholas' vader zoekt bevestiging – of medeschuld – bij zijn eigen zo succesvolle en afwezige vader, maar die blaast hem weg: your daddy wasn't nice to you, so what? Just fucking get over it! Het is het enige moment waarop het noodlotsdrama even losraakt van het verder zo vaste en voorspelbare stramien vol klassiek aangezette dreiging. Hopkins zuigt de rol en de scène op: zó vilein, zó waarachtig. Een mini-masterclass acteren, waarbij het spel van Nicholas' vader en moeder, dan toch wat maniëristisch afsteekt. Dat maakt het onderliggende drama overigens niet geringer. De onmacht van de ouders wordt aangrijpend door het scenario heengewoven: hoe Nicholas' vader een inhaalrace aangaat, zich poogt te heruitvinden – of voor te doen – als wél geschikte vader. Ondertussen glijdt Nicholas ook in iets van een dubbelrol: hij doet zich even beter voor, lijkt zijn ouders dan te willen beschermen tegen zijn diepgevoelde wanhoop en bestaansmoeheid. De kijker prikt daar meteen doorheen. Maar de dreun komt niettemin aan."
Dinsdag 21 maart 2023 om 15.00 uur
The son
Florian Zeller | 123 minuten | 2022
Een aantal jaar na de scheiding van zijn ouders voelt de sombere 17-jarige Nicholas zich niet langer thuis bij zijn moeder. Zijn vader en diens partner besluiten om Nicholas in huis te nemen in een poging zijn leven weer op de rit te krijgen en een betere vader te zijn dan zijn eigen vader. Maar zijn alle goedbedoelde zorgen genoeg om Nicholas te helpen?
Taal: Engels gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: drama
Kijkwijzer: geschikt vanaf 12 jaar, angst en grof taalgebruik
Acteurs: Hugh Jackman, Laura Dern, Vanessa Kirby, Zen McGrath, Anthony Hopkins
Bor Beekman in de Volkskrant: "Kan een enkele magnifiek geacteerde scène een film verheffen? Met Sir Anthony Hopkins kan dat. De 84-jarige maestro duikt slechts één keer op in The Son, als Nicholas' grootvader. Nicholas maakt geen contact met leeftijdsgenoten, zit vol verwijten aan zijn van moeder gescheiden vader, doet aan automutilatie en raakt meer en meer onbereikbaar. Nicholas' vader zoekt bevestiging – of medeschuld – bij zijn eigen zo succesvolle en afwezige vader, maar die blaast hem weg: your daddy wasn't nice to you, so what? Just fucking get over it! Het is het enige moment waarop het noodlotsdrama even losraakt van het verder zo vaste en voorspelbare stramien vol klassiek aangezette dreiging. Hopkins zuigt de rol en de scène op: zó vilein, zó waarachtig. Een mini-masterclass acteren, waarbij het spel van Nicholas' vader en moeder, dan toch wat maniëristisch afsteekt. Dat maakt het onderliggende drama overigens niet geringer. De onmacht van de ouders wordt aangrijpend door het scenario heengewoven: hoe Nicholas' vader een inhaalrace aangaat, zich poogt te heruitvinden – of voor te doen – als wél geschikte vader. Ondertussen glijdt Nicholas ook in iets van een dubbelrol: hij doet zich even beter voor, lijkt zijn ouders dan te willen beschermen tegen zijn diepgevoelde wanhoop en bestaansmoeheid. De kijker prikt daar meteen doorheen. Maar de dreun komt niettemin aan."
Dinsdag 14 maart 2023 om 20.00 uur
Las Bestias
Rodrigo Sorogoyen | 137 minuten | 2022
Antoine en Olga runnen een boerderij in Galicië. Hoewel het Franse koppel haar best doet te integreren, blijft de bevolking hen zien als indringers. Hun verzet tegen een windmolenpark zet de verhoudingen op scherp. Antoine en Olga houden echter voet bij stuk, waarna de situatie volledig uit de hand dreigt te lopen.
Taal: Spaans, Frans, Galicisch gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: thriller
Kijkwijzer: geschikt vanaf 12 jaar en ouder, discriminatie en grof taalgebruik 
Acteurs: Denis Ménochet, Marina Foïs, Luis Zahera
Pauline Kleijer in de Volkskrant: "De grimmige, indrukwekkende Spaanse film Las bestias vindt zijn oorsprong in het waargebeurde verhaal van een Nederlandse bio-boer die in 2010 spoorloos verdween in het noordwesten van Spanje. In 2016 werd over die zaak al een documentaire gemaakt, Santoalla, die te zien was op het Amsterdamse documentairefestival Idfa. ‘Alle betrokkenen zouden zich uitstekend lenen als personages voor een benauwende thriller’, schreef het Idfa toen. Die thriller is er dus gekomen. Rodrigo Sorogoyen, een van Spanjes interessantste regisseurs, was er de aangewezen persoon voor. Sorogoyen is gespecialiseerd in beklemmend psychologisch drama, waarbij Las bestias het ritme volgt van het platteland. De film volgt de waargebeurde tragedie niet al te stipt: sommige details komen overeen, andere omstandigheden niet. De film heeft een kantelpunt. In het eerste deel vecht Antoine, net zo koppig als zijn norse buurmannen, tegen het onrecht dat hij ervaart. Het tweede deel heeft een ander perspectief, wat een mooie en waardevolle verschuiving blijkt. Hoe prachtig het landschap er ook is, Las bestias schetst geen fraai beeld van het Spaanse platteland. De droom van een simpel bestaan in de natuur spat volledig uiteen, in een knappe, zinderende thriller die ondanks alles geen monsters kent – alleen maar vechters en verliezers."
Dinsdag 14 maart 2023 om 15.00 uur
Las Bestias
Rodrigo Sorogoyen | 137 minuten | 2022
Antoine en Olga runnen een boerderij in Galicië. Hoewel het Franse koppel haar best doet te integreren, blijft de bevolking hen zien als indringers. Hun verzet tegen een windmolenpark zet de verhoudingen op scherp. Antoine en Olga houden echter voet bij stuk, waarna de situatie volledig uit de hand dreigt te lopen.
Taal: Spaans, Frans, Galicisch gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: thriller
Kijkwijzer: geschikt vanaf 12 jaar en ouder, discriminatie en grof taalgebruik
Acteurs: Denis Ménochet, Marina Foïs, Luis Zahera
Pauline Kleijer in de Volkskrant: "De grimmige, indrukwekkende Spaanse film Las bestias vindt zijn oorsprong in het waargebeurde verhaal van een Nederlandse bio-boer die in 2010 spoorloos verdween in het noordwesten van Spanje. In 2016 werd over die zaak al een documentaire gemaakt, Santoalla, die te zien was op het Amsterdamse documentairefestival Idfa. ‘Alle betrokkenen zouden zich uitstekend lenen als personages voor een benauwende thriller’, schreef het Idfa toen. Die thriller is er dus gekomen. Rodrigo Sorogoyen, een van Spanjes interessantste regisseurs, was er de aangewezen persoon voor. Sorogoyen is gespecialiseerd in beklemmend psychologisch drama, waarbij Las bestias het ritme volgt van het platteland. De film volgt de waargebeurde tragedie niet al te stipt: sommige details komen overeen, andere omstandigheden niet. De film heeft een kantelpunt. In het eerste deel vecht Antoine, net zo koppig als zijn norse buurmannen, tegen het onrecht dat hij ervaart. Het tweede deel heeft een ander perspectief, wat een mooie en waardevolle verschuiving blijkt. Hoe prachtig het landschap er ook is, Las bestias schetst geen fraai beeld van het Spaanse platteland. De droom van een simpel bestaan in de natuur spat volledig uiteen, in een knappe, zinderende thriller die ondanks alles geen monsters kent – alleen maar vechters en verliezers."
Dinsdag 7 maart 2023 om 20.00 uur
Triangle of sadness
Ruben Östlund | 147 minuten | 2021
De modellen Carl en Yaya worden uitgenodigd voor een luxe cruise met aan boord een bont gezelschap aan rijke passagiers. De cruise eindigt catastrofaal en het koppel strandt met een groep miljardairs en een schoonmaakster op een onbewoond eiland. In een strijd om te overleven wordt de hiërarchie volledig op zijn kop gezet.
Taal: Engels gesproken, Nederlands ondertiteld
Genre: satirisch drama
Kijkwijzer: geschikt vanaf 12 jaar, geweld, grof taalgebruik, discriminatie, roken/alcohol/drugs 
Acteurs: Woody Harrelson, Charlbi Dean, Harris Dickinson
Chris Craps in Vertigoweb.be: "Het mooie aan de satires van Ruben Östlund is dat ze op een heel amusante, doeltreffende en originele manier vreemde kronkels in het menselijk gedrag blootleggen. In Triangle of Sadness stelt hij vooral vragen over ongelijkheid op vlak van gender, financiële status en sociale klasse. De film bestaat uit drie delen die je makkelijk apart zou kunnen bekijken. In het eerste deel leren we modellen Carl en Yaya kennen. Ze lijken gemaakt voor elkaar, maar er zit een haar in de boter. Carl worstelt immers met zijn carrière, terwijl Yaya op weg is naar de top en dus veel verdient. Na een etentje in een prijzig restaurant vertikt Yaya het om te betalen. Dat schiet bij Carl in het verkeerde keelgat: moet de man ongeacht de nieuwe gelijkheid nog steeds altijd de rekening betalen? In het tweede deel zijn Carl en Yaya gasten aan boord van een luxejacht. De reis loopt echter faliekant af wanneer de passagiers een overdadig maal aangeboden krijgen op het moment dat er een storm losbarst en de kapitein zich verdrinkt in de alcohol. In het derde deel wordt de hiërarchie binnen de micromaatschappij van het jacht helemaal omgegooid, wat tot merkwaardige veranderingen leidt. Hoewel Östlund verweten kan worden dat hij ditmaal veel minder subtiel uit de hoek is gekomen, zal de modale kijker daar niet over struikelen en de grotere toegankelijkheid zelfs appreciëren. Als komedie is Triangle of Sadness immers commerciëler, breder, excessiever en duidelijker dan zijn eerdere films. De regisseur brengt halverwege zelfs een onverwachte hommage aan een legendarische Monty Python-scène. Toch een waarschuwing als je gaat kijken naar deze heerlijk amusante prent: eet geen al te grote maaltijd op voorhand."
Dinsdag 28 februari 2023 om 20.00 uur
Narcosis
Martijn de Jong | 112 minuten | 2022
Een hecht gezin raakt ontwricht als de vader tijdens een duik niet meer bovenkomt. Geen begrafenis, geen afscheid, alleen herinneringen. Merel ontwijkt haar man's dood, waar door het gezin hard tot stilstand komt. Ze moet het verlies op haar eigen unieke manier onder ogen te komen, om samen weer aan een nieuw leven te kunnen beginnen.
Taal: Nederlands gesproken, ondertiteling doven/slechthorenden
Genre: drama
Kijkwijzer: vanaf 12 jaar, angst en grof taalgebruik
Acteurs: Thekla Reuten, Fedja van Huêt, Sepp Ritsema, Lola van Zoggel
Kevin Toma in de Volkskrant: "Je proeft direct wat Narcosis zo geslaagd en aangrijpend maakt: hoe alle elementen van het productieproces op elkaar zijn afgestemd, van de intieme cameravoering tot het kostuumontwerp (beide wonnen een Gouden Kalf op het Nederlands Filmfestival). Alles in Narcosis levert zijn eigen essentiële bijdrage aan de vertelling, met Merels verdoofde reactie op de tragedie als spil. Met haar magnifieke, eveneens met een Gouden Kalf bekroonde spel slaagt Thekla Reuten erin om je ver voorbij Merels pantser te voeren. Een dam die de dood uit de buurt van haar geliefde moet houden, dat is het. Met subtiele flashbacks, die soms vervloeien met het heden, wordt de relatie tussen Merel en John tot leven gewekt. Dankzij het fijne samenspel voel je hoe ondraaglijk het gemis voor Merel moet zijn. Niet mis ook wat van de kindacteurs wordt gevraagd, maar de nieuwkomers maken veel indruk met hun bloedserieuze, ontroerende vertolking. De setting van Narcosis blijkt eveneens een grote troef. Wat moeder, zoon en dochter bijeenhoudt is het door John opgeknapte huis, waar elke (al dan niet paranormale) ruimte zijn eigen licht, klanken en herinneringen herbergt. Het verleden ademt overal in Narcosis, tot en met de ijsjes die de kinderen ooit tekenden op de trapwand. Hoe moet dat verder, als Merel het huis te koop zet? In de laatste akte wordt nogal kwistig met breed georkestreerde metaforen gestrooid, maar dat geeft niets. In een film die zo onvoorwaardelijk in zichzelf gelooft, mag het best symbolisch bliksemen en donderen."
Dinsdag 28 februari 2023 om 15.00 uur
Narcosis
Martijn de Jong | 112 minuten | 2022
Een hecht gezin raakt ontwricht als de vader tijdens een duik niet meer bovenkomt. Geen begrafenis, geen afscheid, alleen herinneringen. Merel ontwijkt haar man's dood, waar door het gezin hard tot stilstand komt. Ze moet het verlies op haar eigen unieke manier onder ogen te komen, om samen weer aan een nieuw leven te kunnen beginnen.
Taal: Nederlands gesproken, ondertiteling doven/slechthorenden
Genre: drama
Kijkwijzer: vanaf 12 jaar, angst en grof taalgebruik
Acteurs: Thekla Reuten, Fedja van Huêt, Sepp Ritsema, Lola van Zoggel
Kevin Toma in de Volkskrant: "Je proeft direct wat Narcosis zo geslaagd en aangrijpend maakt: hoe alle elementen van het productieproces op elkaar zijn afgestemd, van de intieme cameravoering tot het kostuumontwerp (beide wonnen een Gouden Kalf op het Nederlands Filmfestival). Alles in Narcosis levert zijn eigen essentiële bijdrage aan de vertelling, met Merels verdoofde reactie op de tragedie als spil. Met haar magnifieke, eveneens met een Gouden Kalf bekroonde spel slaagt Thekla Reuten erin om je ver voorbij Merels pantser te voeren. Een dam die de dood uit de buurt van haar geliefde moet houden, dat is het. Met subtiele flashbacks, die soms vervloeien met het heden, wordt de relatie tussen Merel en John tot leven gewekt. Dankzij het fijne samenspel voel je hoe ondraaglijk het gemis voor Merel moet zijn. Niet mis ook wat van de kindacteurs wordt gevraagd, maar de nieuwkomers maken veel indruk met hun bloedserieuze, ontroerende vertolking. De setting van Narcosis blijkt eveneens een grote troef. Wat moeder, zoon en dochter bijeenhoudt is het door John opgeknapte huis, waar elke (al dan niet paranormale) ruimte zijn eigen licht, klanken en herinneringen herbergt. Het verleden ademt overal in Narcosis, tot en met de ijsjes die de kinderen ooit tekenden op de trapwand. Hoe moet dat verder, als Merel het huis te koop zet? In de laatste akte wordt nogal kwistig met breed georkestreerde metaforen gestrooid, maar dat geeft niets. In een film die zo onvoorwaardelijk in zichzelf gelooft, mag het best symbolisch bliksemen en donderen."